Dierendag actie Zalikas: Samen iets Bijzonders doen voor onze honden!

/0 Reacties/in , /door

Dierendag staat alweer voor de deur, en dat betekent dat het tijd is om onze lieve honden eens extra te verwennen. Bij Zalikas krijgen al onze honden natuurlijk dagelijks hun portie liefde, aandacht en een smakelijke maaltijd. Maar we willen hen graag ook iets bijzonders geven, en daar hebben we jouw hulp voor nodig.

Hoe Jij Kunt Helpen:

  • Pakketjes met Liefde: Stuur onze honden een pakketje met lekkernijen en speeltjes. Denk aan runderhoefjes, gedroogde snacks en allergievriendelijke traktaties. In verband met allergie geven wij liever geen snacks met granen. Speeltjes zijn natuurlijk ook van harte welkom.
    Wil je een pakketje sturen, neem dan even contact met ons op via de mail voor het adres!
  • Doneren met Een Doel: Liever geen verzendkosten? Doe dan een donatie van €2,- voor één speciale maaltijd per hond. Je bijdrage is van onschatbare waarde, omdat we volledig afhankelijk zijn van donaties om onze honden te verzorgen. (Meer dan €2,- is natuurlijk ook van harte welkom!) Doneer nu!
  • Steun een hond op afstand: Inmiddels is onze website zo ver gevorderd, dat wij ook de optie hebben toegevoegd om maandelijks onze honden op afstand te steunen! Op de pagina Sponsorbare honden vind u alle honden die bij ons in de opvang zijn, en die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken!
  • Like en Deel: Like en Deel onze actie op Facebook, Instagram etc. Hoe meer bereik, hoe mooier de dierendag voor onze honden kan worden!

Doe Mee aan de Actie:

  • Kans op Prijzen: Als blijk van waardering hebben we een leuke actie bedacht. Uit alle donateurs kiezen we 3 gelukkige winnaars voor een klein prijsje. En als klap op de vuurpijl selecteren we 1 hoofdprijswinnaar voor een exclusieve trainingswandeling met twee van onze teamleden. Al onze prijzen zijn gesponsord door ons eigen team.

    De trekking van de winnaars vind plaats op 7 oktober, live op Facebook.

Dank voor Jouw Steun: We willen jullie allemaal alvast enorm bedanken voor jullie steun. Samen kunnen we Dierendag onvergetelijk maken voor onze honden en het verschil in hun leven betekenen. Laten we deze speciale dag vieren en onze viervoetige vrienden laten weten hoeveel ze voor ons betekenen. 🐾❤️

Verhaal van de stagiaire – Week 4

/1 Reactie/in /door

Mijn naam is Isabel, ik ben 18 jaar, en doe de opleiding zelfstandig medewerker dierverzorging niveau 3 op het Zone college Doetinchem. Ik loop heel september stage bij Zalikas en heb nu mijn vierde week stage erop zitten. Graag wil ik met jullie delen hoe deze laatste week is verlopen.

Dag 1:

Vandaag heb ik iets langer over het wisselen gedaan omdat de dames even wilden knuffelen hihih. Daarna heb ik de pups geborsteld en hebben we alles goed schoon gemaakt. Ook bij de katten was alles weer schoon. Rond 13:00 kwam mijn mentor langs voor stage bezoek. Ik mocht zelf de rondleiding geven en alles vertellen en dat ging goed. Daarna hebben we vlees opgehaald voor de honden en in de vriezers geladen. Rond half 4 mocht ik naar huis.

Dag 2:

Ook vandaag wilden de dames even knuffelen en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Ook ben ik weer verder gegaan met de pups en heb met bielie geknuffeld. Dat vond hij denk ik heel fijn. Tegen half 2 hadden we een zoom meting met mensen die interesse hebben in een hond. Dat was heel interessant om te horen hoe die eerste stappen verlopen.
Ik mocht ook 2 honden een vitamine B12 injectie geven, dat was heel leuk en leerzaam om te doen.

Dag 3:

Vandaag heb ik weer de pups geborsteld. Je ziet echt al mooi het verschil, dat ze nu mooi fluffy zijn. Ook hebben Jos en Danielle mijn stage verslag gelezen en beoordeeld. Alles was prima dus dat is mooi. De katten mocht ook weer gebeuren vandaag dus, dat hebben we ook nog gedaan. Jos en Danielle hadden om 13:00 een zoom meeting dus ik heb lekker met de honden geknuffeld.

Dag 4:

Vandaag was mijn laaste stage dag ik heb dus heb alle honden extra aandacht gegeven en geknuffeld. Ook heb ik Spirit en Ginny Belle geborsteld. Verder heb ik mijn stage afgesloten met een bosje bloemen en een doosje merci als dank voor deze stage.

De stage was heel leerzaam en interessant. Ik heb veel bij geleerd over alles. Daarom wil ik graag het hele team van Zalikas bedanken voor de ervaring.

Herstelreis met Spirit: Opleiding en Meeting.

/4 Reacties/in /door

Ik ben Jos, en ik wil graag mijn herstelverhaal delen. Het afgelopen jaar was een periode van persoonlijke groei en zelfontdekking. Ik heb geleerd om mijn onzekerheden te accepteren en om te gaan met de ups en downs van herstel. Maar toen kwam er een kans op mijn pad die ik met twee handen aangreep. Je leest hier het vervolg op mijn verhaal “Een nieuw hoofdstuk: Samen met Spirit op herstelreis“. Heb je deel 1 nog niet gelezen, doe dat dan vooral eerst.

De Eerste Dag van Onze Opleiding: Kennismaking via Zoom

Afgelopen woensdag was het al zover, de eerste dag van onze opleiding! Spirit kon nog lekker een dagje in de groep Pyrs ravotten, want de eerste dag was een kennismaking via Zoom. Als laatste was het mijn beurt om ons voor te stellen. Tijdens mijn introductie heb ik mezelf kwetsbaar opgesteld en de groep meegenomen in mijn herstelreis van de afgelopen 15 maanden. De reacties hierop waren overweldigend en het was inspirerend om te zien hoe de groep betrokken was. Na de pauze gingen we met de hele groep aan de slag met het observeren, beoordelen en bespreken van de signalen die de honden vertoonden in de aangeboden filmpjes. Ik was aangenaam verrast door de waardevolle input vanuit de groep.

Spirit’s Debuut bij een Meeting: Een Nieuwe Ervaring

Spirit was niet de hele week werkeloos, want vrijdagavond is ze voor het eerst mee geweest naar een meeting. Dit was voor ons beiden wel even wennen, maar uiteindelijk ging het best goed voor de eerste keer. Ik was tevreden met hoe Spirit zich gedroeg en hoe ze reageerde op de nieuwe omgeving en mensen.
Met volop huiswerk voor de boeg kijken we uit naar de eerste ‘live’ dag van de opleiding op 4 oktober, waarop we jullie natuurlijk graag weer meenemen in ons herstelavontuur.

Hoe ik vrijwilliger werd bij Zalikas

/0 Reacties/in /door

Al een aantal jaar ben ik werkzaam als vrijwilliger bij Zalikas. Ook ben ik 3 jaar gastgezin geweest voor met name herplaatsers. Hoe dit zo gekomen is, en hoe mijn Zalikas honden bij mij zijn gekomen, lees je in mijn blogs.

Vrijwilligers gezocht

Een tijdje na de thuiskomst van Donna, staat er op de Zalikas facebook groep, een oproep voor vrijwilligers. Er word gezocht naar vrijwilligers die willen helpen met het plaatsen van advertenties voor honden. Alles kan gedaan worden vanuit huis. Dit lijkt mij wel wat. Ik heb gereageerd op dit bericht, en werd al snel in de groep opgenomen als vrijwilliger. In het begin is mijn taak simpel. Ik vernieuw de advertenties op Marktplaats, pas soms de tekst wat aan en voegde nieuwe foto’s toe.

Na een poosje word mij gevraagd mijn taken uit te breiden, en ook de andere websites bij te gaan houden. Aangezien dit een natuurlijk vervolg lijkt, heb ik hier in toegestemd. Ik krijg de andere plaatsingswebsites onder mijn hoede. Er voor zorgen dat de honden online komen, soms de teksten schrijven, foto’s sorteren, het hoort er allemaal bij. In die tijd hadden we nog een ruim aantal websites om onze honden op te adverteren, dus het was soms best een grote klus.

Uitbreiding van de taken.

Nog weer later word mij gevraagd of ik het leuk zou vinden eens te komen helpen bij een kennismakingsdag. Extra handjes zijn ten slotte altijd welkom. Ik had op dat moment net mijn rijbewijs gehaald, dus was dit mogelijk. De eerste keer komen helpen op zo’n grootschalige dag vond ik enorm spannend. Ik had weinig idee van wat er verwacht werd van mij, en het was erg overweldigend. Gelukkig word ik door een van de andere vrijwilligers onder de hoede genomen, en word mij redelijk uitgelegd wat ik moest doen. Daarna ging ik regelmatig helpen op deze dagen.

Met het vertrek van andere vrijwilligers kreeg ik er steeds meer taken bij. Een vaste basis blijft natuurlijk de websites, maar daarnaast help ik regelmatig op kennismakingsdagen, help met het organiseren van het transport, en regel een groot deel van de administratie. Ook schrijf ik inmiddels voornamelijk zelf de teksten voor de honden. Uiteraard met input vanuit de gastgezinnen. Ook het bijhouden van een deel van de mails behoort tot mijn taken.

Gastgezin worden

Aangezien ik inmiddels al een poosje tot de vaste kern behoorde, en betrouwbaar gebleken was, werd mij gevraagd gastgezin te worden voor een angstig hondje. De voorkeur was om haar te verplaatsen vanuit de opvang waar zij zat, omdat zij meer contact en sturing nodig had dan zij daar kon krijgen.


Door mijn ervaring met zowel de angsten van Elba als Donna, en omdat dit hondje qua karakter erg op Donna lijkt, heb ik hier in toegestemd. En zo werd ik gastgezin. Eerst eenmalig, maar al snel volgden er meer hondjes. Zo ben ik ruim 3 jaar gastgezin geweest.
Een enkele keer vang ik pups op van het transport, maar meestal ligt mijn focus op de herplaatsers. Hondjes die om wat voor reden dan ook weg moeten bij hun huidige baasje, en waarvan de baasjes ze niet kunnen houden tot een nieuwe plaatsing.

Ik ben nooit echt gestopt met opvangen, maar mijn huidige gasthond verblijft inmiddels ruim 2 jaar bij mij en lijkt niet van plan te zijn te vertrekken. Om die reden heb ik helaas geen mogelijkheid meer op om te vangen. Ook bestaat mijn gezin inmiddels uit 5 eigen honden, wat het opvangen ook lastiger maakt. Een hond moet zo’n roedel wel aan kunnen. Ook hebben we in ons gezin nog katten. Mijn eigen honden vinden dit gezellig, maar niet elke opvanger kan dit aan.

In de volgende blog zal ik meer schrijven over hoe mijn andere 2 Zalikas honden bij mij gekomen zijn. Wil je meer lezen over mijn opvang hond, lees dan de blogs over Bennie!

Alle honden die bij mij in de opvang zijn geweest.

Verhaal van een baasje – Max

/2 Reacties/in , /door

Het verhaal van Max en zijn ‘pech-poten’

We zagen Max voor het eerst tijdens een kijkdag in mei 2017. Hij was een stoere, koddige pup van ruim 4 maand met een flodderig staartje en dikke poten. Terwijl wij rustig alle puppy’s die er rond liepen bekeken, bleef hij ons opzoeken en vielen we als een blok voor zijn enthousiasme.

Max ging met ons mee naar huis en was al snel aan zijn leventje in ons gezin gewend. Buiten waren veel dingen nieuw voor hem en ook best spannend. We lieten Max daarom rustig op afstand kijken om te wennen en dat deed hem goed. Hij ging naar de puppycursus en was daar de oudste en de rustigste van het hele stel. Ondertussen groeide hij flink.

Eerste Tegenslag: Elleboogdysplasie

Na een paar maand merkten we dat Max wat mank liep met zijn rechter voorpoot. Ook stond hij stijf op uit zijn mand. De dierenarts dacht eerst aan groeipijn en Max kreeg hiervoor medicatie. Dit leek even aan te slaan, maar de mankheid kwam terug en nam zelfs toe. In december werden er foto’s gemaakt. We schrokken best van de uitslag: elleboogdysplasie. We werden doorverwezen naar een speciale dierenkliniek. Hier werd een mri-scan van zijn beide voorpoten gemaakt. In de rechterelleboog zaten wat losse deeltjes bot en de ellepijp en spaakbeen groeiden ongelijk op.

Eind januari werd Max geopereerd en ’s avonds mocht hij weer mee naar huis. Max kon nauwelijks lopen en zat onder zware pijnstillers. Toen begon zijn herstel: verplichte mandrust en 6 keer per dag een klein stukje lopen. We wisten al dat hij bang was om in een bench te gaan en hadden hierover met onze dierenartsassistente gesproken. Ze stelde voor om Max in een houten kinderbox te laten herstellen.

Een paar weken voor zijn operatie hebben we deze neergezet en er speelgoed en lekkers in gelegd om hem te laten wennen aan zijn nieuwe slaapplek. Nieuwsgierig ging hij er telkens iets langer in, tot hij er uiteindelijk rustig in ging liggen slapen. Af en toe draaiden we de opening naar de muur, zodat hij er aan wende dat hij er niet vrij uit kon lopen. Max herstelde goed, maar we merkten dat de verveling bij hem toesloeg. Hij had nauwelijks nog hondencontacten en leek erg verdrietig. We reden hem daarom af en toe in een karretje naar een veldje waar zijn vriendjes waren, zodat hij even kon neuzen. Thuis puzzelden we met Max en dat vond hij erg leuk! Het maakte zijn koppie moe en hij oogde tevreden.

Op Zoek naar Alternatieve Behandelingen

Op aanraden van Danielle gingen we naar een dierenfysiotherapeut om Max zo goed mogelijk te laten herstellen. Hij kreeg hier een combinatie van magneetveldtherapie (voor herstel op celniveau) en hydrotherapie (onderwater loopband) om zijn spieren te versterken. Inmiddels leek zijn achterkant te zwabberen tijdens het lopen, zakte hij soms door zijn achterpoten en stond hij na het slapen weer stijf op uit zijn mand. Röntgenfoto’s lieten zien dat Max helaas ook heupdysplasie en atrose (slijtage van kraakbeen) had. De dierenarts stelde voor om hem dagelijks een onderhoudsdosis Metacam (een NSAID) te geven.

Dit voelde voor mij niet goed voor zo’n jonge hond, omdat dit ook schade aan andere organen zoals de maag en lever kan geven op termijn. Via de facebookgroep ‘atrose bij honden’ las ik veel over zowel reguliere als alternatieve middelen en methoden. We zijn toen met Max naar een holistische dierenarts gegaan en overgestapt op natuurlijke middelen en af en toe acupunctuur.

Om de juiste mix van medicatie te vinden voor Max is dit vastgesteld met behulp van een biotensor. De middelen mengde ik vervolgens door zijn vers vlees. De fysiotherapie is verlengd, om de spieren van de achterhand verder te versterken, als steun voor de achteruitgaande heupkommen. Ook schaften we een orthopedische matras aan om Max zo comfortabel mogelijk te laten liggen en een hondenjas voor wandelingen op koude dagen (ter bescherming van kou op de gewrichten en nieren). Verder hielden we zijn gewicht goed in de gaten: elke kilo teveel is extra belastend voor zijn gewrichten en laat de pijn toenemen.

Max ging langzaam vooruit, werd gespierder en was vrolijk en uitgelaten. Hij kon zelfs af en toe loslopen en spelen met andere honden. De blijheid in zijn ogen en plezier in zijn bewegingen was ontroerend om te zien. Hier hadden we het voor gedaan! Er volgden een paar redelijk rustig jaren, waarbij we heerlijke boswandelingen maakten en zijn medicijnen af en toe lieten bijstellen. We wisten inmiddels dat broze nagels ook betekende dat de botten brozer werden en gaven Max dan als extra middel kiezelzuur(Silicium). Ook gaven we een goede cbd-olie bij pijn.

Tweede Tegenslag: Gescheurde Kruisband

Najaar 2021 ging het opnieuw mis: Max liep los en kreeg de dolle 5 minuten op een zandige ondergrond. Hij rende zigzaggend en toen ik hem bij me riep, zag ik dat hij mank liep met zijn rechterachterpoot. Er zijn röntgenfoto’s van zijn knieën gemaakt. De voorste kruisband van zijn rechterknie was gescheurd en moest geopereerd worden. Uitstel was geen optie, omdat door het slechte lopen zijn heupen versneld achteruit zouden gaan door toename van de atrose. De orthopeed gaf aan dat de linkerknie binnen 2 jaar geopereerd moest worden.

Er werd een TTA-operatie ingepland. Hierbij wordt een implantaat aangebracht dat als doel heeft het naar voren verplaatsen van de aanhechting van de kniepees, zodanig dat de voorste kruisband niet meer overbelast wordt. Als voorzorgsmaatregelen knipten we zijn nagels kort, verwijderden zoveel mogelijk haar tussen zijn voetzolen en dekten de laminaatvloer af met vloerkleden. Dit deden we om uitglijden na de operatie te voorkomen. Tijdens de operatie bleek een schroef dol te draaien in het bot. Het bot is op deze plek broos en er werd een biopt afgenomen. Gelukkig geen botkanker, maar wel toegenomen atrose.

Opnieuw begon een lange revalidatieperiode, die ik vanwege de Coronaperiode volledig thuis doorbracht en mooi combineerde met de revalidatie van Max. Ons mannetje liep 6 keer per dag 5 minuutjes aan een zeer korte lijn en in een ‘oude mannen tempo’, om hem te dwingen zijn rechterachterpoot te gebruiken. Ook mocht hij niet van trottoirbanden aflopen. Tegen de pijn en ontstekingen kreeg hij tijdelijk reguliere geneesmiddelen. Max deed het supergoed en we waren (en zijn) ontzettend trots op hem! Hij bouwde in 8 weken tijd op naar 6 wandelingetjes van 20 minuten.

Ook startte hij weer met fysiotherapie. Dit keer een combinatie van losmasseren, lasertherapie en hydrotherapie. We bouwden dit langzaam af van 1 keer in de week naar 1 keer in de maand. Ook ging mijn zoon voorzichtig hardlopen met Max, onder begeleiding van de fysio en volgens een heel rustig schema. Een aangelijnde, rechtlijnige beweging helpt Max bij spieropbouw en dan zou op termijn de fysio worden stopgezet. Tussendoor werden zijn medicijnen opnieuw uitgepeild met de biotensor en bijgesteld.

Derde Tegenslag: Gescheurde Kruisband aan de Andere Knie

Begin 2023 merkten we dat Max links achter mank en stijf liep: het moment voor de 2e kruisbandoperatie was aangebroken. We wisten inmiddels dat ons weer een intensieve periode te wachten stond en ik regelde met mijn werk dat ik de eerste 8 weken zoveel mogelijk vanuit huis mocht werken om de 6 wandelmomentjes met Max te kunnen doen. Opnieuw gebruikte Max zijn geopereerde poot al snel weer na de operatie.

Fysiotherapie werd weer wekelijks ingepland. Max pakte het weer goed op en gaat inmiddels eens per 3 weken naar de fysio. Hij lijkt pijnvrij en stabiel en krijgt alleen nog ondersteunende middelen. Voor hem betekent dit: glucosamine, msm en chondroitine, groenlipmossel, chinese kruiden en een celzoutencombinatie. We gaan binnenkort weer starten met hardlopen en over van lopen aan een 3 meter lijn naar af en toe een 8 meter lijn. Als dit allemaal goed gaat, dan kan Max op termijn weer stukjes loslopen in rustige gebieden. Voor mindere dagen hebben we altijd pijnstilling in huis en een laserpen om stijve of pijnlijke plekken te behandelen.

Max’s Doorzettingsvermogen en Onze Sterke Band

Ik heb in de afgelopen jaren veel bewondering voor Max zijn doorzettingsvermogen gekregen. In 2018 zat ik zelf 2 keer in het gips en weet daarom hoe lastig het is om niet mobiel zijn, pijn te hebben en om de moed erin te houden. Zoals ik Max troostte en aanmoedigde tijdens zijn revalidatieperiodes, zo was Max er ook voor mij toen ik het nodig had. Hij kwam dan naast me staan en legde zijn kop op mijn been, keek me meelevend aan of gaf me een extra lik. Ik denk dat onze band hierdoor nog sterker is geworden en dat we samen extra genieten van de goede periodes. Ik hoop dat Max nog heel lang bij ons blijft en we samen nog veel mooie wandelingen gaan maken.

Verhaal van de stagiaire – Week 3

/0 Reacties/in /door

Mijn naam is Isabel, ik ben 18 jaar, en doe de opleiding zelfstandig medewerker dierverzorging niveau 3 op het Zone college Doetinchem. Ik loop heel september stage bij Zalikas en heb nu mijn derde week stage erop zitten. Graag wil ik met jullie delen hoe mijn derde week is verlopen.

Dag 1:

Vandaag begon ik weer om half 10. Ik mag nu al heel veel zelfstandig doen. Bijvoorbeeld in de ochtend de honden wisselen. Dat vind ik wel heel leuk, want ja dan kan ik gewoon iedereen goedemorgen zeggen hahaha. Daarna ging ik 1 van de Pyreneese Berghonden borstelen. Wat een werk is dat zeg, zo veel vacht! Wel is het leuk om te zien hoe ze daarna als een fluffy beertje rondlopen.

Dag 2:

Weer begon ik om half 10 met de honden wisselen. Daarna ging ik verder met borstelen.
In de middag kwamen er mensen langs voor een kennismaking voor een van de jonge Pyreneese Berghonden. Dit was de 2 kennismaking en dat betekent wandelen. We zijn met de honden gaan wandelen, zo konden de mensen kijken met wie ze toch een betere klik hadden. Ook kunnen ze gelijk oefenen met wandelen met een hond. Dat vond ik heel interessant. Daarna mocht ik lekker naar huis.

Dag 3:

Vandaag hebben we weer geborsteld, want ja die vacht is zo veel dus dat red je niet in 1 dag. Verder heb ik nog met Aria geknuffeld. Dat was heel leuk. Er kwam ook nog een logeerhond dus daar heb ik ook kennis mee gemaakt.

Dag 4:

Ik heb voor het eerst met Chudo en Fini kennis gemaakt op eigen terrein. Dat was wel spannend, maar wat deden ze het goed! Ik werd gelijk geaccepteerd in de groep.
Ook heb ik mijn stage verslag veder kunnen uitwerken samen met Jos en Danielle.

Verhaal van een baasje – Timber

/0 Reacties/in /door

Hallo allemaal!
Mijn naam is Timber en ik mag van mijn bazinnetje (mama Daan noem ik haar 😊) een verhaal vertellen over hoe ik vanuit Bulgarije naar Nederland ben gekomen.
En natuurlijk over hoe het sindsdien met mij gaat.

Nou..heb je even!??  Daar gaan we dan!

Mijn naam is dus Timber maar iedereen in mijn roedel noemt mij Timmie.

Ik word in november 9 jaar en woon sinds 2015 bij mijn mensenmama en haar roedel.

In april 2015 ben ik op verzoek van mijn mama naar Nederland gekomen. Toen ze een foto van mijn 5 maanden oude koppie zag was ze op slag verliefd!! Ze had toen nog niet eens door dat ik een speciale hond ben… ik ben zoals de mensen dat noemen gehandicapt of beperkt want ik heb maar 3 pootjes èn een kippedijtje (zoals mama het altijd vol liefde zegt!)

Maar het gekke is …ik ben niet beperkt! Ik ben zo geboren en weet dan toch niet beter!? Ik red me er prima mee en ren bijvoorbeeld veel harder dan de rest van de roedel!

Eat my dust I say 🤣

Timber als pup, en tijdens de kennismaking,

Ik woon dus zoals gezegd al 8 jaar in Nederland. Toen heb ik het toch best moeilijk gehad voor wat het wennen aan mensen betreft. Ik had het er niet zo op want tja mensen zijn niet te vertrouwen!?

Samen met mijn broer en zus kwam ik van de straat, en volgens mama kan het, gezien mijn gedrag richting vreemden, niet anders dan dat ik daar flink wat heb meegemaakt.

Mijn eigen roedel was al snel vertrouwd en ik week van dag één niet van mama’s zijde. En nog hoor! Ze noemt mij niet voor niets haar schaduw!

Nadat ik een jaar lang het alleenrecht op alle knuffels en aandacht had gehad kwam er een nieuw mormel in huis! Karma kwam vanuit Spanje bij ons wonen. We zijn niet echt dikke vrienden maar we tolereren elkaar (kunnen niet met en niet zonder elkaar)laten we maar zeggen. Net als een mensen broer en zus dus…

Karma is net zo oud als dat ik ben maar dat is me een slome joh! Die is niet vooruit te branden. Ik mag daar van mama niet om lachen want Karma komt ook vanuit een ellendige situatie en ze is lichamelijk op!

Nou ja… kan zij dus ook niets aan doen. Ik probeer mijn driepotige pas maar wat aan haar geslenter aan te passen. Al is het dan lastig voor mij om m’n balans te houden 🫣

Ook is er een kat in huis gekomen. Meiske noemen ze haar… Dikkerd had ook goed gepast vind ik persoonlijk! Ach ze is wel lief hoor en we kunnen het toch best goed met elkaar vinden .

Karma en Meiske, de medebewoners.

In die 8 jaren dat ik hier woon ben ik enorm gegroeid. Het heeft lang geduurd voordat er mensen binnen konden komen zonder dat ik bang werd en ging uithalen. Maar met veel geduld vanuit mijn roedel naar mij toe en vele malen tegen de bezoekers vertellen dat ze mij vooral moesten negeren totdat ik uit mezelf naar hen toe kwam is het toch nog goed gekomen! Met als klap op de vuurpijl  pas nog een tuinfeest met heel veel mensen en ik… ik was relaxed en heb mijn roedel alleen al blaffend gewaarschuwd als er nog meer visite voor de deur stond!

Knap hé!? Mama was zo trots op mij! En ik natuurlijk ook een best heel erg op mezelf 😉

Ik heb nu geleerd dat ik niet bang hoef te zijn en relaxt kan gaan slapen als er visite komt!

Wat heb ik toch een heerlijk leven in een fijne mensenroedel gekregen. Mijn eigen gouden mandje. Al moet ik die met Mormel en Dikkerd delen! Niet zeggen dat ik ze zo noem hé!? Krijg ik nog aan de stok met ze ook 🤣

Nou dit was even in het kort mijn verhaal…

Timber de 3 potige (en een kippedijtje😊) uit Bulgarije die zijn gouden mandje in Nederland heeft gevonden!

Veel lieve groetjes een snuffies aan alle zalikas honden en hun mensenroedels!!

Timmie

Timber als prachtige volwassen vent.

De Verschillen tussen een Bulgaarse Berghond en een Bulgaarse Herder

/0 Reacties/in /door

Bulgarije, een land met een rijke geschiedenis en een prachtige natuur, staat bekend om zijn unieke hondenrassen. Twee van deze rassen, de Bulgaarse Berghond en de Bulgaarse Herder, trekken de aandacht van hondenliefhebbers over de hele wereld. Hoewel ze misschien op het eerste gezicht op elkaar lijken, hebben ze enkele opmerkelijke verschillen. In dit artikel zullen we de eigenschappen, geschiedenis en functies van beide rassen verkennen.

De Bulgaarse Berghond: Stoere Bewaker van de Hoogten

De Bulgaarse Berghond, ook wel bekend als de Karakachan, is een robuuste en imposante kuddebewaker die zijn oorsprong vindt in de bergachtige regio’s van Bulgarije. Deze honden staan ​​bekend om hun uitstekende bewakings- en beschermende eigenschappen, en ze hebben door de eeuwen heen hun rol als hoeders van vee en eigendommen bewezen.

Op de foto Bulgaarse Berghonden Layla en Sam

Enkele kenmerken van de Bulgaarse Berghond zijn:

Uiterlijk: Ze hebben een krachtig en gespierd lichaam, bedekt met een dichte en ruige, soms ook langharige vacht die hen beschermt tegen de kou en andere elementen.

Karakter: Deze honden zijn zelfverzekerd, onafhankelijk en trouw aan hun taak. Ze zijn van nature waakzaam en beschermend ten opzichte van hun kudde en familie.

Functie: Historisch gezien werden Bulgaarse Berghonden gebruikt om vee te beschermen tegen roofdieren, zoals wolven en beren. Tegenwoordig worden ze vaak ingezet als waakhonden op boerderijen.

Vacht: De Bulgaarse Berghond heeft ook dikke dubbele vacht, vergelijkbaar met die van de Bulgaarse Herder. Hun ondervacht is wollig en helpt hen warm te blijven in koude temperaturen, terwijl de bovenvacht een beetje langer en zachter kan zijn dan die van de Bulgaarse Herder.

De Bulgaarse Herder: Toegewijde Werkpartner van Herders

De Bulgaarse Herder, ook wel bekend als de Karakachanka, deelt enkele overeenkomsten met de Bulgaarse Berghond, maar heeft ook unieke eigenschappen die het onderscheiden. Dit ras heeft een lange geschiedenis als een trouwe metgezel van herders en boeren.

Op de foto Bulgaarse Herder langhaar Borimecho

Enkele eigenschappen van de Bulgaarse Herder zijn:

Uiterlijk: Ze hebben een middelgroot lichaam met een dichte, meestal kortharige vacht die verschillende kleuren kan hebben, waaronder wit, bruin en zwart.

Karakter: Bulgaarse Herders staan ​​bekend om hun intelligentie en vriendelijke aard. Ze zijn zeer loyaal aan hun eigenaren en hebben een sterke band met de kuddes waarmee ze werken.

Functie: Deze honden worden vaak ingezet om kuddes vee, zoals schapen en geiten, te hoeden en te beschermen. Ze zijn bedreven in het begeleiden van kuddes over uitgestrekte bergweiden.

Vacht: De Bulgaarse Herder heeft een dikke dubbele vacht die hem beschermt tegen zowel extreme kou als warmte. De ondervacht is dicht en wollig, terwijl de bovenvacht ruwer is en de hond een imposante uitstraling geeft. Deze vachtstructuur maakt de Bulgaarse Herder zeer geschikt voor de koude winters in de Balkan.

Belangrijke Verschillen:

Uiterlijk: Het meest opvallende verschil is het uiterlijk van de honden. De Bulgaarse Berghond heeft een ruige vacht en een krachtiger postuur, terwijl de Bulgaarse Herder een slanker lichaam en een kortere vacht heeft.

Karakter: Hoewel beide rassen loyaal en toegewijd zijn, staat de Bulgaarse Berghond bekend om zijn waakzaamheid en beschermende aard, en zelfstandige karakter. De Bulgaarse Herder wordt vaak geprezen om zijn vriendelijkheid, intelligentie en leerbaarheid.

Beide types honden zijn, bij de juiste eigenaar, prima geschikt als huishond. Wel hebben zeker de berghonden, maar ook de herders veelal behoefte aan een tuin.

Bulgaarse Berghond Borche
Bulgaarse Herder korthaar Kita

Een nieuw hoofdstuk: Samen met Spirit op herstelreis

/12 Reacties/in , /door

Ik ben Jos, en vandaag wil ik mijn herstelverhaal delen. Het afgelopen jaar was een periode van persoonlijke groei en zelfontdekking. Ik heb geleerd om mijn onzekerheden te accepteren en om te gaan met de ups en downs van herstel. Maar toen kwam er een kans op mijn pad die me enthousiast en een beetje gespannen maakte.

Het eerste idee.

Iets meer dan 15 maanden geleden, toen mijn herstel begon in de kliniek, ontstond een hersenspinsel. Ik wilde mijn ervaring in het werken met honden combineren met het helpen van mensen in nood, net zoals ik destijds was. Mijn herstel maakte gestaag vorderingen, maar het idee bleef als een droom in mijn hoofd hangen. Af en toe deelde ik mijn gedachten met anderen, maar het leek nog zo ver weg.

Een mooie kans

Vorige week wees een collega me op een opleiding die naadloos aansloot bij mijn droom. Het voelde als een teken, en ik besloot meteen contact op te nemen. Tot mijn verbazing had de dame die de intakes afneemt snel een plek beschikbaar, wat erg spannend was.

Het avontuur begint

Het ging allemaal razendsnel en voelde behoorlijk overweldigend. Was ik niet te snel en te ambitieus geweest? Afgelopen donderdag reed ik vol enthousiasme naar de intake met Spirit, een van onze Pyreneese berghonden. Ze deed het geweldig. Wat was ik trots op haar! Ze was kalm en stabiel, precies wat ik had gehoopt. Spirit is een bijzondere keuze, want zij is geboren op dezelfde dag dat ik mijn eerste ‘Zalikas’ hond ophaalde. Toeval of een hogere macht? Het voelt speciaal.

Een nieuw begin

Terwijl ik terugreed, ontving ik het verheugende bericht: we zijn toegelaten tot de opleiding. Aanstaande woensdag beginnen Spirit en ik aan een nieuw hoofdstuk in mijn herstelreis. Want mijn herstelverhaal is nog lang niet ten einde. Ik ben dankbaar voor de stappen die ik tot nu toe heb gezet en wil anderen graag helpen en inspireren op hun eigen herstelreis. Ik kijk er enorm naar uit om via deze blog onze avonturen met jullie te delen.

Wil je graag verder lezen in Deel 2 van dit verhaal, klik dan hier!

Verhaal van de stagiaire – Week 2

/0 Reacties/in /door

Mijn naam is Isabel, ik ben 18 jaar, en doe de opleiding zelfstandig medewerker dierverzorging niveau 3 op het Zone college Doetinchem. Ik loop heel september stage bij Zalikas en heb nu mijn tweede week stage erop zitten. Graag wil ik met jullie delen hoe mijn tweede week is verlopen.

Dag 1:

Ik ben deze week begonnen om half 10 zodat ik meer kan bijleren over het wisselsysteem van de honden. Het is toch wel leuk om elke hond even goedemorgen te kunnen zeggen. In de middag zijn we met Fini gaan wandelen. Zo kan ze met mij kennis maken maar ook gelijk om te trainen in en andere omgeving. Dat was heel interessant, hoe ze trainen met de honden. Ik mocht rond 4 uur lekker naar huis

Dag 2.

Weer begon ik half 10 om de rondes mee te lopen. We hadden deze dag ook een super donatie namelijk vlees van smuldier. Echt geweldig, ik mocht mee de dozen ophalen. Dat waren er best veel. Daarna hebben we ze in de vriezers gepakt, dat was best zwaar werk. Ook gingen we met Chudo wandelen, ook om weer kennis met mij te maken, en samen te wandelen.

Dag 3.

Vandaag gingen we Spirit trimmen. Dat was een hele klus want in het begin wou ze niet stil liggen. Maar uiteindelijk was het gelukt. Flink geborsteld, en ook stukjes geschoren om een paar klitjes eruit te halen. Ook mocht ik een injectie met vitamine geven aan een van de Pyreneese Berghonden. Dat was heel leuk om te doen, zo leer je echt nieuwe dingen. Chudo mocht ook weer wandelen. Het ging al veel beter met zijn gedrag naar andere, echt top hij groeit dan toch zo snel.

Dag 4.

Deze dag was ik helaas ziek :( Wel heb ik thuis alvast mn blog geschreven.