Ik ben Jos, en vandaag wil ik mijn herstelverhaal delen. Het afgelopen jaar was een periode van persoonlijke groei en zelfontdekking. Ik heb geleerd om mijn onzekerheden te accepteren en om te gaan met de ups en downs van herstel. Maar toen kwam er een kans op mijn pad die me enthousiast en een beetje gespannen maakte.
Het eerste idee.
Iets meer dan 15 maanden geleden, toen mijn herstel begon in de kliniek, ontstond een hersenspinsel. Ik wilde mijn ervaring in het werken met honden combineren met het helpen van mensen in nood, net zoals ik destijds was. Mijn herstel maakte gestaag vorderingen, maar het idee bleef als een droom in mijn hoofd hangen. Af en toe deelde ik mijn gedachten met anderen, maar het leek nog zo ver weg.
Een mooie kans
Vorige week wees een collega me op een opleiding die naadloos aansloot bij mijn droom. Het voelde als een teken, en ik besloot meteen contact op te nemen. Tot mijn verbazing had de dame die de intakes afneemt snel een plek beschikbaar, wat erg spannend was.
Het avontuur begint
Het ging allemaal razendsnel en voelde behoorlijk overweldigend. Was ik niet te snel en te ambitieus geweest? Afgelopen donderdag reed ik vol enthousiasme naar de intake met Spirit, een van onze Pyreneese berghonden. Ze deed het geweldig. Wat was ik trots op haar! Ze was kalm en stabiel, precies wat ik had gehoopt. Spirit is een bijzondere keuze, want zij is geboren op dezelfde dag dat ik mijn eerste ‘Zalikas’ hond ophaalde. Toeval of een hogere macht? Het voelt speciaal.
Een nieuw begin
Terwijl ik terugreed, ontving ik het verheugende bericht: we zijn toegelaten tot de opleiding. Aanstaande woensdag beginnen Spirit en ik aan een nieuw hoofdstuk in mijn herstelreis. Want mijn herstelverhaal is nog lang niet ten einde. Ik ben dankbaar voor de stappen die ik tot nu toe heb gezet en wil anderen graag helpen en inspireren op hun eigen herstelreis. Ik kijk er enorm naar uit om via deze blog onze avonturen met jullie te delen.
Wil je graag verder lezen in Deel 2 van dit verhaal, klik dan hier!
https://zalikas.nl/wp-content/uploads/2023/09/Collage-2023-09-16-15_57_062.jpg400711Zalikas/wp-content/uploads/2021/03/Zalikas_Logo_nieuw.pngZalikas2023-09-16 16:16:362023-10-06 19:05:07Een nieuw hoofdstuk: Samen met Spirit op herstelreis
Julie komt halverwege 2019 bij mij in de opvang, na meerdere bijna bijt incidenten met bezoekende kinderen. Zij moet daarom weg bij haar baasje. Hier onder lees je mijn ervaring met Julie, en het verhaal van haar nieuwe baasje!
Het was gelijk al duidelijk dat Julie een enorm onzekere, angstige, maar ook heel lieve en zachtaardige hond is. Bij mij kwam zij in een kleine roedel, en dit ging vanaf het begin erg goed. Zij is vriendelijk en sociaal met de andere honden, en word direct geaccepteerd. Door de rust en regelmaat in huis, en het gebrek aan visite, kalmeert zij al snel. Vanaf dat punt zijn we langzaam weer gaan opbouwen. Af en toe visite ontvangen, en Julie daar bij leren dat zij daar niets mee hoeft. In het begin bleef zij in de bench, daarna kan zij in huis ook los lopen.
Vanwege haar onzekerheid rondom bezoekende kinderen kiezen we er voor haar niet bij mensen met kinderen te plaatsen. Hoewel ze de kinderen in haar vorige gezin heel leuk vond, vinden we dit risico toch te groot. Kinderen hebben nou eenmaal vaak vriendjes en vriendinnetjes op bezoek. Het duurde een poos voor we een geschikt gezin vonden voor Julie. In totaal is zij ongeveer 7 maanden bij mij geweest. In die tijd was er maar weinig interesse in haar, met name door haar angst.
Af en toe stellen we haar aan mensen voor, maar deze kiezen eigenlijk altijd voor een andere, makkelijkere hond. Tot dat ene stel langs komt. Een kennismaking voor een andere hond, waar geen match mee is. We stellen voor een kennismaking met Julie te plannen…
Hun verhaal lees je hier onder.
Wij hebben lang getwijfeld om een hondje in huis te halen aangezien zowel mijn partner als ik fulltime werken.
Beide zijn wij grote dierenvrienden, maar er komt natuurlijk veel meer bij kijken dan alleen maar gezellig in de zetel knuffelen met je trouwe viervoeter :) Na lang twijfelen zijn we dan toch online beginnen kijken om een hondje te adopteren. Al snel kwamen we bij Mecho uit, een hond die verbleef bij Zalikas. Na het online intake formulier te hebben ingevuld, kregen we al snel reactie. Eerst werd er een telefoongesprek afgenomen. Daarbij werd ons gevraagd wat zowel ik als mijn vriend van werk doen, in wat voor een omgeving we wonen, enzovoort. Het weekend daarop mochten we al komen kijken.
Op D-day zakten we vol enthousiasme af naar Zalikas. Aangekomen bleek dat wij niet de enige geïnteresseerden waren voor Mecho. Eerst kregen we een infosessie van de hondentrainer/ gedragstherapeut. Daarin werd ons algemene uitleg gegeven rond ‘wat heeft een hond nu precies nodig’, maar ook rond straathondjes aangezien de meeste honden geredde honden zijn. Wij vonden dit zeer nuttige informatie, want ook al heb ik nooit anders geweten dan dat er honden bij mij thuis rondliepen, toch heb ik veel bijgeleerd uit deze sessie.
En dan mochten we Mecho ontmoeten samen met de andere mensen die voor hem gekomen waren. Al snel bleek dat wij niet de juiste match waren voor deze schat. Na even met de honden te hebben kennis gemaakt, werd er een kort gesprek afgenomen waarin werd gevraagd ‘wie zijn jullie’, ‘wat doen jullie’ & ‘wat zoeken jullie in een hond’. Ik vond dit super, omdat dit echt aantoont dat iedereen bij Zalikas echt alleen maar de beste thuis voor elke hond zoekt.
De dag daarop hebben we een mailtje gestuurd om te zeggen dat we, het gevoel hadden dat wij niet de beste keuze voor Mecho waren, maar dat we wel heel graag een hondje wilden adopteren. Al snel kregen we een mail terug waarin men inderdaad zei dat wij niet de beste keuze waren voor Mecho, maar dat ze wel heel graag een hondje bij ons wilden plaatsen. Een van de hondjes die ze wel bij ons zagen, was Julie. Of we nog eens wilde langskomen om haar te leren kennen? Uiteraard! Het weekend daarop dus terug naar Zalikas.
Julie zat al enkele maanden bij een ‘pleeggezin’ en was op zoek naar baasjes die vooral veel geduld met haar konden hebben. We hebben samen met haar – onder begeleiding van een vrijwilliger – mogen wandelen. Ook al kwam Julie niet meteen af voor aandacht en wou ze eigenlijk vooral rondsnuffelen, toch kwam ze al eens voorzichtig aan onze broeken ruiken.
Voor zowel mijn vriend als mezelf was het liefde op het eerste gezicht. Dit zou onze schat worden! Ook Zalikas voelde aan dat wij een goede match voor Julie waren. De maandag na deze ontmoeting, was ze al bij ons. Ze werd bij ons gebracht door de gedragstherapeut. Hij nam echt de tijd om nog extra info te geven, onze vragen te beantwoorden, enzovoort. Er word ook een whatsapp groepje aangemaakt waarin we altijd vragen mogen stellen als we hulp nodig hebben.
Toen we eerst op Zalikas uitkwamen en online info rond deze organisatie opzochten, kwamen we redelijk wat negatieve reviews tegen, waardoor we eerst wat terughoudend waren. Maar Julie adopteren is de beste beslissing ooit geweest. Zalikas wilt de beste baasjes voor hun honden zoeken, dus uiteraard vraagt dit wel wat tijd. Het is dus niet zo dat de hond waarop je oog valt, de hond wordt die je mee naar huis neemt. Alles staat in het teken van de honden, zoals het moet. Ik begrijp niet waar al de negatieve reviews vandaan komen want voor ons is het duidelijk dat Zalikas de honden op de eerste plaats zet.
Julie is een hondje dat altijd op haar hoede zal zijn. Ook na al 3,5 jaar bij ons te zijn, zijn er soms momenten dat haar onzekerheid het overneemt. Toen we haar juist hadden, heeft het even geduurd voor ze ons vertrouwde , maar ons geduld heeft geloond. Wandelen doet ze het liefste en het is geweldig om haar helemaal in haar element te zien, zeker als ze haar vriendjes tijdens een wandeling tegen komt. We zijn ongelofelijk blij met ons vosje!
https://zalikas.nl/wp-content/uploads/2023/09/Afbeelding-van-WhatsApp-op-2023-06-29-om-19.39.10.jpg12001600Zalikas/wp-content/uploads/2021/03/Zalikas_Logo_nieuw.pngZalikas2023-09-09 12:08:192023-09-16 22:57:00Verhaal van een baasje – Julie
Een aantal jaar geleden werd ik gegrepen door een “gevoel” met de naam ZALIKAS. Zalikas, wat letterlijk betekent; Hij of zij geboren uit kracht. En ik hoop dat u na mijn verhaal zult zeggen “Ik snap dat gevoel, dat heb ik ook !!”
27 mei 2018 een echte Hollandse lentedag, zonnetje, beetje wind, je ruikt; de zomer is in aantocht. Netjes 5 minuutjes te vroeg komen wij aan in Loerbeek bij Stichting Zalikas Opvanghonden. We gaan kennismaken met een hond, Pipa.
De oude boerderij oogt een beetje rommelig en verwaarloosd maar ik voel meteen dat de sfeer me pakt en dat het plaatje klopt …
Op het terras zit een groepje vrouwen, eromheen is het een gezellige bende van Puppy’s die dollen met elkaar en je ruikt de kenmerkende puppy geur over het hele terrein.
“We hebben een afspraak” roep ik over het hek, geen antwoord…
Nogmaals roep ik “we hebben een afspraak” Een van de dames kijkt op en zegt uiteindelijk ‘’ow Hoi” . Dit blijkt later Danielle te zijn, grondlegger van Zalikas.
Uiteindelijk na ongeveer een kwartier gewacht te hebben en meermaals geroepen te hebben,
( normaal gesproken was ik allang weggegaan, tegenwoordig ben ik degene waar mensen met regelmaat dat gevoel bij hebben ) voeren wij een gesprek van hooguit 3 minuten met Danielle en voel je de passie en liefde die ze in dit werk en de honden stopt.
Opnieuw dat gevoel waarin de sfeer me voor de tweede keer pakt…
Een paar minuten later zie ik de moeder van Danielle aan komen met aan een koordje een koppige, eigenwijze , slungelige net te magere hond en krijg ik dat koordje in m’n handen. Dan gebeurt er iets….
Die hond heeft een vibe, een karakter, een klik waar de vonken vanaf vliegen! en voor de derde keer voel ik dat iets me pakt ….
Nu een aantal jaren verder en inmiddels voorzitter van Zalikas, realiseer ik me wat het was dat gevoel in mij, die mooie lente dag in 2018 en wat het los maakte.
Het was ZALIKAS wat me toen heeft gegrepen en inmiddels velen met mij….
https://zalikas.nl/wp-content/uploads/2023/08/28125067_10211916202565868_564347765_o.jpg690690Zalikas/wp-content/uploads/2021/03/Zalikas_Logo_nieuw.pngZalikas2023-09-02 09:58:162023-09-02 09:58:20Verhaal van een baasje – Pipa
Al een aantal jaar ben ik werkzaam als vrijwilliger bij Zalikas. Ook ben ik 3 jaar gastgezin geweest voor met name herplaatsers. Hoe dit zo gekomen is, en hoe mijn Zalikas honden bij mij zijn gekomen, lees je in mijn blogs.
Mijn eerste Zalikas hond, Donna.
Mijn eerste buitenlandse hond kwam niet van Zalikas, maar van een stichting die inmiddels niet meer bestaat. Zij was 1.5 toen zij bij mij kwam, en een zeer onzekere hond. Vanuit de stichting kreeg ik geen begeleiding of hulp helaas, dus heb ik alles zelf uit moeten zoeken. Na een poosje vond ik het toch wel sneu, een hond alleen terwijl ik soms best lange dagen weg ben. Daarom ging ik op zoek naar een hond erbij.
Verschillende sites worden afgestruind, zo ook marktplaats. En daar zag ik haar. Een advertentie van een prachtige 7 maanden jonge herplaatser teef. Ze moest weg uit haar gezin omdat zij te bang was voor de man des huizes. Een tijdje bleef ik naar de advertentie kijken. Volledig verliefd op dat leuke koppie, maar ja. 7 maanden was eigenlijk te jong.
Ik had met mezelf afgesproken dat een nieuwe hond ook weer minimaal een jaar moest zijn. Ik zette de advertentie bij mijn favorieten en keek elke dag even. En toen… toen was ineens de advertentie weg. SPIJT!!! Vreselijk veel spijt dat ik niet had gereageerd, ze bleef maar door m’n hoofd spoken, en nu was het te laat.
De volgende dag zat ik, nog steeds zeer teleurgesteld, opnieuw wat door marktplaats te snuffelen. En daar was ze weer! Met een vernieuwde advertentie en meer leuke foto’s! Direct heb ik een mailtje gestuurd. Dit ging mij niet nog een keer gebeuren, die hond moest van mij worden. In de mail schreef ik kort wat over mijn situatie en wat ik zocht in een tweede hond. Al vlot kreeg ik een mailtje terug met het verzoek een intake in te vullen. Dit deed ik, en een kennismaking werd gepland.
De kennismaking
Ik mag komen kennismaken bij het gastgezin waar Donna op dat moment verbleef. Aangezien ik op dat moment nog geen rijbewijs had, moest ik met het openbaar vervoer. Dit had ik van tevoren aan gegeven, en zou geen probleem zijn, ze waren daarmee te bereiken. Dit klopte ook.
Mij word geadviseerd een halsband, tuig en 2 lijnen mee te nemen (tegenwoordig verstrekt de stichting deze zelf, dit was toen nog niet). Maten werden doorgegeven en deze kwamen behoorlijk overeen met de maten van mijn andere hondje, Elba. Dus nam ik van haar wat spullen mee.
Eerst met de bus naar het station. Daarna bijna een uur in de trein, en vervolgens nog met de bus naar de locatie van het gastgezin. Al met al een aardige reis, maar dit had ik er wel voor over.
Eenmaal aangekomen bel ik aan, en word mij via de intercom gevraagd of ik voor Donna kom. Na bevestigend geantwoord te hebben krijg ik bericht dat ze naar beneden komt om even samen te lopen. Na even wachten komt er een vrouw met een hondje het gebouw uit. Dit isoverduidelijk Donna, ik herken haar direct van de foto’s. Het is direct goed te zien dat ze angstig is, maar zij laat ook duidelijke signalen zien dat zij het wel in zich heeft om een band op te bouwen met iemand. Ze maakt regelmatig contact met haar gastgezin, en kijkt naar haar voor steun en sturing.
We lopen een rondje over de parkeerplaats, en ik geef Donna wat snoepjes. Deze neemt ze van mij aan. Daarna word ik mee naar boven gevraagd.
In de flat was het een drukke boel. Het huis word overspoeld door puppy’s, aangezien de dag er op een kijkdag is voor een heleboel pups. Vreselijk vond ik het, dat geef ik eerlijk toe. Al die drukke stuiterende pups die overal aan zitten, overal pisten en zich overal mee bemoeiden. Donna verdween onder de eettafel, maar bleef mij wel bekijken. Mij word een stoel gewezen, en gevraagd waarom ik Donna wilde, en niet bijvoorbeeld een van die leuke pups.
Ik heb ook daar eerlijk aangegeven dat ik die pups helemaal niet leuk vind, en Donna perfect bij mij paste omdat zij niet zo overdreven aanwezig is. Blijkbaar was dit voor Donna het goede antwoord.
De plaatsing.
Al snel word mij gevraagd of ik het inderdaad zie zitten met haar. Toen ik bevestigend antwoordde, werd mij het contract voor haar onder de neus geschoven, en kon ik deze invullen. Ze mocht met mij mee naar huis!
Na alle papieren ingevuld te hebben, passen we het tuig. Deze zit precies goed gelukkig. Met de bus, trein en nogmaals de bus gingen wij terug naar huis. Ondanks dat Donna een angstige hond is, en mij helemaal niet kende, ging het reizen in het openbaar vervoer verrassend goed. Je kon merken dat dit al eerder met haar gedaan was. Ze vond het wel spannend maar bleef er rustig onder. Aan het eind van de reis keek ze mij al telkens even aan, om contact te zoeken. Wat was ik trots op haar.
Thuis heeft zij kennis gemaakt met mijn andere hond. Dit ging al snel goed, en de meiden zijn tot op de dag van vandaag vriendinnetjes.
In de volgende blogs lees je meer over hoe ik vrijwilliger, en later ook gastgezin ben geworden. En hoe mijn andere Zalikas honden bij mij gekomen zijn.
https://zalikas.nl/wp-content/uploads/2023/08/AVR_1603.jpg6661000Zalikas/wp-content/uploads/2021/03/Zalikas_Logo_nieuw.pngZalikas2023-08-26 12:15:292023-08-26 12:19:03Verhaal van een baasje – Donna
Het verhaal van opvanghond Bennie. Het vervolg, en hoe het verder ging met zijn oog. Bennie kwam in maart 2021 bij mij in de opvang.
Zoals in het vorige stukje te lezen is, gingen we met Bennie naar de oogarts voor zijn oogprobleem. De oogarts schreef nieuwe medicatie voor, maar gaf ook al aan dat hij verwachtte dat dit niet succesvol zou zijn. De enige optie die dan nog overbleef, was verwijdering van het slechtste oog.
De medicatie gaven we een maand de kans, na die tijd moesten we terugkomen. Bij de controle afspraak bleek de oogdruk in het rechteroog zodanig hoog te zijn, dat hij sowieso volledig blind was in dit oog. Ook had hij hier veel pijn aan. (Uiteraard kreeg hij al sinds de eerste afspraak pijnmedicatie, de oogdruk was toen ook al te hoog).
In overleg met de oogarts maakten we een afspraak voor verwijdering van het oog. Spannend natuurlijk, want het is een grote operatie. Toch maakte ik me niet al te veel zorgen. In het verleden had ik al eens een kat laten opereren met hetzelfde probleem, ik wist dus wat ik kon verwachten.
Bennie moest ’s ochtends gebracht worden, nuchter uiteraard. De operatie was succesvol, en Bennie mocht ’s middags weer mee naar huis. Met zijn half kaalgeschoren hoofd en alle hechtingen zag hij er niet heel aantrekkelijk uit, maar het was heel duidelijk te merken dat hij een stuk minder pijn had. Deels door de pijnstillers die hij gekregen had, maar ook omdat het oog wat hem zo veel pijn deed, nu eindelijk weg was.
Het opknappen was even een pittige uitdaging de eerste paar dagen. Door de pijnstilling die hij kreeg was hij misselijk, en hem weer aan het eten krijgen was even lastig. In overleg met de dierenarts kreeg hij iets tegen de misselijkheid, daarna ging het gelukkig beter.
Na een week werden de eerste hechtingen verwijderd, en nog een week later mocht ook de rest van de hechtingen eruit. Zijn haar begon al vlot weer aan te groeien, en inmiddels zie je bijna niet meer dat hij een oogje mist.
Zijn andere oog is, mede door de oogdruppels die hij 3x per dag krijgt, volledig onder controle qua oogdruk. Deze medicatie zal hij de rest van zijn leven moeten krijgen. Hij vindt dit gelukkig totaal geen probleem, en werkt netjes mee. Doordat de oogdruk onder controle is, heeft hij geen pijn aan dit oog en kan er gewoon goed mee zien. Hij redt zich dan ook prima met een oog.
Foto’s van Bennie, vanaf vlak na zijn operatie en het genezingsproces.
Bennie is inmiddels ruim 2 jaar bij mij in de opvang. Zijn gedrag is, door duidelijke sturing, flink verbeterd. Hij kan nog steeds niet met kinderen maar valt niet meer naar ze uit op straat. Ook in huis is zijn gedrag veranderd. Visite ontvangen is geen probleem meer, mits hij hierbij sturing krijgt. Hij vind het heerlijk om in zijn bench te liggen, en is dan ook rustig. Wel merken we steeds meer dat het leven in een drukke roedel niet zo goed bij hem past. Om die reden is hij ook nog steeds op zoek naar een permanent baasje. Wilt u Bennie een kans geven? Je vind zijn pagina hier!
https://zalikas.nl/wp-content/uploads/2023/08/bennie-blog-6.jpg14681468Zalikas/wp-content/uploads/2021/03/Zalikas_Logo_nieuw.pngZalikas2023-08-19 11:55:542023-09-17 18:44:18Opvanghond Bennie, en hoe het verder ging.
Het verhaal van opvanghond Bennie, (en zijn broertje Rolo), en hoe het allemaal begon. Bennie en Rolo kwamen in maart 2021 gezamelijk in de opvang.
Ruim 2 jaar geleden werd er een aanvraag ingediend voor de herplaatsing van Bennie en zijn broertje Rolo. Beide heren hebben een pittig karakter, en Bennie heeft medische problematiek. Daarnaast heeft hij het kind des huizes gebeten. Hun gezin kon beide honden niet langer de begeleiding bieden die zij nodig hadden.
Ik ben de mannen op gaan halen bij hun baasje. Dat de heren visite op dat moment niet zo geslaagd vonden, werd gelijk duidelijk toen ik binnenkwam. Ze gromden en stonden met ontblootte tanden bij mijn been. Na een verzoek aan hun baasjes om ze even weg te sturen, keerde de rust terug. De heren volledig negeren werkte het beste, en uiteindelijk kwamen beide uit zichzelf even snuffelen. Na alles besproken te hebben met zijn baasje, gingen Bennie en Rolo met mij mee naar huis.
Thuis hebben ze kennis gemaakt met mijn honden, en hebben we even heel duidelijk de regels uitgelegd aan de heren. Je kon daarbij goed aan ze merken dat de basis er wel was, maar dat dit niet onderhouden was. Dit gaf het gezin ook aan, zij hadden geen tijd om goed met hen te trainen, iets wat ze wel nodig hadden.
Bennie wende al snel en trok erg naar mijn oudste teef. Zij konden het al gauw goed vinden samen, en waren een leuk duo om samen uit te laten.
Ook Rolo was snel gewend. We merkten al gauw aan hem dat hij het best even leuk vond met een aantal honden in huis, maar dat het hem ook al snel te druk werd. Regelmatig gaf hij aan dat hij liever in de hal wilde liggen, waar de andere honden niet konden komen. Dit vonden we uiteraard prima, dus lag hij lekker in de hal.
Met beide mannen werd positief getraind, vooral op het gebied van zelfbeheersing en je beschaafd gedragen. Het is prima om een mening te hebben, beide heren zijn bijvoorbeeld waaks. Geen probleem, maar je moet wel stoppen met blaffen als ik dat zeg. Daarnaast vind ik het fijn als je de visite gewoon binnen laat, en niet op eet.
Rolo pakte zijn training vlot op, en er was dan ook al relatief snel interesse in hem. Met ongeveer een half jaar is hij geplaatst. Nu lekker als enige hond, maar wel samen met 2 katten. Dit vind hij helemaal prima. Hij was vanuit zijn vorige baasje al gewend aan een kat, en ook bij mij leefde hij samen met katten.
Vanwege zijn medische problemen, gingen we in de beginperiode met Bennie naar de oogspecialist. Van het baasje hadden we al te horen gekregen dat Bennie verhoogde oogdruk heeft, en dat deze slecht onder controle te krijgen was. Na controle bij de oogarts bleek dit absoluut waar te zijn. Zijn medicatie is veranderd om het nog een laatste kans te geven, maar de oogarts zag het niet hoopvol in. Het advies was dan ook om zijn oog te laten verwijderen.
Naast zijn oogprobleem, heeft Bennie ook een voedsel allergie. Bij zijn vorige baasje kreeg hij dieet brokken, maar deze wilde hij bij mij niet eten. Ik heb hem over gezet op vers vlees, en dit gaat tot op heden erg goed. Hij krijgt de variant met Vis, hier heeft hij geen reactie op.
Hoe het verder afgelopen is met Bennie zijn oog lees je natuurlijk in de volgend blog.
Foto’s van Rolo bij mij in de opvang.
https://zalikas.nl/wp-content/uploads/2023/08/Afbeelding-van-WhatsApp-op-2023-08-10-om-14.55.16.jpg15361536Zalikas/wp-content/uploads/2021/03/Zalikas_Logo_nieuw.pngZalikas2023-08-12 10:07:492023-09-17 18:49:37Opvanghond Bennie, het begin
We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Essentiële cookies
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Google Analytics
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
Overige externe diensten
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
Privacybeleid
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze privacybeleid-pagina.