Hoe ik vrijwilliger werd bij Zalikas

Al een aantal jaar ben ik werkzaam als vrijwilliger bij Zalikas. Ook ben ik 3 jaar gastgezin geweest voor met name herplaatsers. Hoe dit zo gekomen is, en hoe mijn Zalikas honden bij mij zijn gekomen, lees je in mijn blogs.

Vrijwilligers gezocht

Een tijdje na de thuiskomst van Donna, staat er op de Zalikas facebook groep, een oproep voor vrijwilligers. Er word gezocht naar vrijwilligers die willen helpen met het plaatsen van advertenties voor honden. Alles kan gedaan worden vanuit huis. Dit lijkt mij wel wat. Ik heb gereageerd op dit bericht, en werd al snel in de groep opgenomen als vrijwilliger. In het begin is mijn taak simpel. Ik vernieuw de advertenties op Marktplaats, pas soms de tekst wat aan en voegde nieuwe foto’s toe.

Na een poosje word mij gevraagd mijn taken uit te breiden, en ook de andere websites bij te gaan houden. Aangezien dit een natuurlijk vervolg lijkt, heb ik hier in toegestemd. Ik krijg de andere plaatsingswebsites onder mijn hoede. Er voor zorgen dat de honden online komen, soms de teksten schrijven, foto’s sorteren, het hoort er allemaal bij. In die tijd hadden we nog een ruim aantal websites om onze honden op te adverteren, dus het was soms best een grote klus.

Uitbreiding van de taken.

Nog weer later word mij gevraagd of ik het leuk zou vinden eens te komen helpen bij een kennismakingsdag. Extra handjes zijn ten slotte altijd welkom. Ik had op dat moment net mijn rijbewijs gehaald, dus was dit mogelijk. De eerste keer komen helpen op zo’n grootschalige dag vond ik enorm spannend. Ik had weinig idee van wat er verwacht werd van mij, en het was erg overweldigend. Gelukkig word ik door een van de andere vrijwilligers onder de hoede genomen, en word mij redelijk uitgelegd wat ik moest doen. Daarna ging ik regelmatig helpen op deze dagen.

Met het vertrek van andere vrijwilligers kreeg ik er steeds meer taken bij. Een vaste basis blijft natuurlijk de websites, maar daarnaast help ik regelmatig op kennismakingsdagen, help met het organiseren van het transport, en regel een groot deel van de administratie. Ook schrijf ik inmiddels voornamelijk zelf de teksten voor de honden. Uiteraard met input vanuit de gastgezinnen. Ook het bijhouden van een deel van de mails behoort tot mijn taken.

Gastgezin worden

Aangezien ik inmiddels al een poosje tot de vaste kern behoorde, en betrouwbaar gebleken was, werd mij gevraagd gastgezin te worden voor een angstig hondje. De voorkeur was om haar te verplaatsen vanuit de opvang waar zij zat, omdat zij meer contact en sturing nodig had dan zij daar kon krijgen.

Door mijn ervaring met zowel de angsten van Elba als Donna, en omdat dit hondje qua karakter erg op Donna lijkt, heb ik hier in toegestemd. En zo werd ik gastgezin. Eerst eenmalig, maar al snel volgden er meer hondjes. Zo ben ik ruim 3 jaar gastgezin geweest.
Een enkele keer vang ik pups op van het transport, maar meestal ligt mijn focus op de herplaatsers. Hondjes die om wat voor reden dan ook weg moeten bij hun huidige baasje, en waarvan de baasjes ze niet kunnen houden tot een nieuwe plaatsing.

Ik ben nooit echt gestopt met opvangen, maar mijn huidige gasthond verblijft inmiddels ruim 2 jaar bij mij en lijkt niet van plan te zijn te vertrekken. Om die reden heb ik helaas geen mogelijkheid meer op om te vangen. Ook bestaat mijn gezin inmiddels uit 5 eigen honden, wat het opvangen ook lastiger maakt. Een hond moet zo’n roedel wel aan kunnen. Ook hebben we in ons gezin nog katten. Mijn eigen honden vinden dit gezellig, maar niet elke opvanger kan dit aan.

In de volgende blog zal ik meer schrijven over hoe mijn andere 2 Zalikas honden bij mij gekomen zijn. Wil je meer lezen over mijn opvang hond, lees dan de blogs over Bennie!