Verhaal van een baasje – Timber

Hallo allemaal!
Mijn naam is Timber en ik mag van mijn bazinnetje (mama Daan noem ik haar 😊) een verhaal vertellen over hoe ik vanuit Bulgarije naar Nederland ben gekomen.
En natuurlijk over hoe het sindsdien met mij gaat.

Nou..heb je even!??  Daar gaan we dan!

Mijn naam is dus Timber maar iedereen in mijn roedel noemt mij Timmie.

Ik word in november 9 jaar en woon sinds 2015 bij mijn mensenmama en haar roedel.

In april 2015 ben ik op verzoek van mijn mama naar Nederland gekomen. Toen ze een foto van mijn 5 maanden oude koppie zag was ze op slag verliefd!! Ze had toen nog niet eens door dat ik een speciale hond ben… ik ben zoals de mensen dat noemen gehandicapt of beperkt want ik heb maar 3 pootjes èn een kippedijtje (zoals mama het altijd vol liefde zegt!)

Maar het gekke is …ik ben niet beperkt! Ik ben zo geboren en weet dan toch niet beter!? Ik red me er prima mee en ren bijvoorbeeld veel harder dan de rest van de roedel!

Eat my dust I say 🤣

Ik woon dus zoals gezegd al 8 jaar in Nederland. Toen heb ik het toch best moeilijk gehad voor wat het wennen aan mensen betreft. Ik had het er niet zo op want tja mensen zijn niet te vertrouwen!?

Samen met mijn broer en zus kwam ik van de straat, en volgens mama kan het, gezien mijn gedrag richting vreemden, niet anders dan dat ik daar flink wat heb meegemaakt.

Mijn eigen roedel was al snel vertrouwd en ik week van dag één niet van mama’s zijde. En nog hoor! Ze noemt mij niet voor niets haar schaduw!

Nadat ik een jaar lang het alleenrecht op alle knuffels en aandacht had gehad kwam er een nieuw mormel in huis! Karma kwam vanuit Spanje bij ons wonen. We zijn niet echt dikke vrienden maar we tolereren elkaar (kunnen niet met en niet zonder elkaar)laten we maar zeggen. Net als een mensen broer en zus dus…

Karma is net zo oud als dat ik ben maar dat is me een slome joh! Die is niet vooruit te branden. Ik mag daar van mama niet om lachen want Karma komt ook vanuit een ellendige situatie en ze is lichamelijk op!

Nou ja… kan zij dus ook niets aan doen. Ik probeer mijn driepotige pas maar wat aan haar geslenter aan te passen. Al is het dan lastig voor mij om m’n balans te houden 🫣

Ook is er een kat in huis gekomen. Meiske noemen ze haar… Dikkerd had ook goed gepast vind ik persoonlijk! Ach ze is wel lief hoor en we kunnen het toch best goed met elkaar vinden .

In die 8 jaren dat ik hier woon ben ik enorm gegroeid. Het heeft lang geduurd voordat er mensen binnen konden komen zonder dat ik bang werd en ging uithalen. Maar met veel geduld vanuit mijn roedel naar mij toe en vele malen tegen de bezoekers vertellen dat ze mij vooral moesten negeren totdat ik uit mezelf naar hen toe kwam is het toch nog goed gekomen! Met als klap op de vuurpijl  pas nog een tuinfeest met heel veel mensen en ik… ik was relaxed en heb mijn roedel alleen al blaffend gewaarschuwd als er nog meer visite voor de deur stond!

Knap hé!? Mama was zo trots op mij! En ik natuurlijk ook een best heel erg op mezelf 😉

Ik heb nu geleerd dat ik niet bang hoef te zijn en relaxt kan gaan slapen als er visite komt!

Wat heb ik toch een heerlijk leven in een fijne mensenroedel gekregen. Mijn eigen gouden mandje. Al moet ik die met Mormel en Dikkerd delen! Niet zeggen dat ik ze zo noem hé!? Krijg ik nog aan de stok met ze ook 🤣

Nou dit was even in het kort mijn verhaal…

Timber de 3 potige (en een kippedijtje😊) uit Bulgarije die zijn gouden mandje in Nederland heeft gevonden!

Veel lieve groetjes een snuffies aan alle zalikas honden en hun mensenroedels!!

Timmie