De voorzitter vertelt Archieven

Ik ben Jos, en vandaag wil ik mijn herstelverhaal delen. Het afgelopen jaar was een periode van persoonlijke groei en zelfontdekking. Ik heb geleerd om mijn onzekerheden te accepteren en om te gaan met de ups en downs van herstel. Maar toen kwam er een kans op mijn pad die me enthousiast en een beetje gespannen maakte.

Het eerste idee.

Iets meer dan 15 maanden geleden, toen mijn herstel begon in de kliniek, ontstond een hersenspinsel. Ik wilde mijn ervaring in het werken met honden combineren met het helpen van mensen in nood, net zoals ik destijds was. Mijn herstel maakte gestaag vorderingen, maar het idee bleef als een droom in mijn hoofd hangen. Af en toe deelde ik mijn gedachten met anderen, maar het leek nog zo ver weg.

Een mooie kans

Vorige week wees een collega me op een opleiding die naadloos aansloot bij mijn droom. Het voelde als een teken, en ik besloot meteen contact op te nemen. Tot mijn verbazing had de dame die de intakes afneemt snel een plek beschikbaar, wat erg spannend was.

Het avontuur begint

Het ging allemaal razendsnel en voelde behoorlijk overweldigend. Was ik niet te snel en te ambitieus geweest? Afgelopen donderdag reed ik vol enthousiasme naar de intake met Spirit, een van onze Pyreneese berghonden. Ze deed het geweldig. Wat was ik trots op haar! Ze was kalm en stabiel, precies wat ik had gehoopt. Spirit is een bijzondere keuze, want zij is geboren op dezelfde dag dat ik mijn eerste ‘Zalikas’ hond ophaalde. Toeval of een hogere macht? Het voelt speciaal.

Een nieuw begin

Terwijl ik terugreed, ontving ik het verheugende bericht: we zijn toegelaten tot de opleiding. Aanstaande woensdag beginnen Spirit en ik aan een nieuw hoofdstuk in mijn herstelreis. Want mijn herstelverhaal is nog lang niet ten einde. Ik ben dankbaar voor de stappen die ik tot nu toe heb gezet en wil anderen graag helpen en inspireren op hun eigen herstelreis. Ik kijk er enorm naar uit om via deze blog onze avonturen met jullie te delen.

Een aantal jaar geleden werd ik gegrepen door een “gevoel” met de naam ZALIKAS.
Zalikas, wat letterlijk betekent; Hij of zij geboren uit kracht.
En ik hoop dat u na mijn verhaal zult zeggen “Ik snap dat gevoel, dat heb ik ook !!”

27 mei 2018 een echte Hollandse lentedag, zonnetje, beetje wind, je ruikt; de zomer is in aantocht. Netjes 5 minuutjes te vroeg komen wij aan in Loerbeek bij Stichting Zalikas Opvanghonden. We gaan kennismaken met een hond, Pipa.

De oude boerderij oogt een beetje rommelig en verwaarloosd maar ik voel meteen dat de sfeer me pakt en dat het plaatje klopt …

Op het terras zit een groepje vrouwen, eromheen is het een gezellige bende van Puppy’s die dollen met elkaar en je ruikt de kenmerkende puppy geur over het hele terrein.

“We hebben een afspraak” roep ik over het hek, geen antwoord…

Nogmaals roep ik “we hebben een afspraak” Een van de dames kijkt op en zegt uiteindelijk ‘’ow Hoi” . Dit blijkt later Danielle te zijn, grondlegger van Zalikas.

Uiteindelijk na ongeveer een kwartier gewacht te hebben en meermaals geroepen te hebben,

( normaal gesproken was ik allang weggegaan, tegenwoordig ben ik degene waar mensen met regelmaat dat gevoel bij hebben ) voeren wij een gesprek van hooguit 3 minuten met Danielle en voel je de passie en liefde die ze in dit werk en de honden stopt.

Opnieuw dat gevoel waarin de sfeer me voor de tweede keer pakt…

Een paar minuten later zie ik de moeder van Danielle aan komen met aan een koordje een koppige, eigenwijze , slungelige net te magere hond en krijg ik dat koordje in m’n handen. Dan gebeurt er iets….

Die hond heeft een vibe, een karakter, een klik waar de vonken vanaf vliegen! en voor de derde keer voel ik dat iets me pakt ….

Nu een aantal jaren verder en inmiddels voorzitter van Zalikas, realiseer ik me wat het was dat gevoel in mij, die mooie lente dag in 2018 en wat het los maakte.

Het was ZALIKAS wat me toen heeft gegrepen en inmiddels velen met mij….