Hondentraining en Persoonlijke Groei: Van Onzekerheid naar Kracht

Hallo allemaal, ik ben blij dat jullie weer mijn blog lezen. Ik wil jullie graag vertellen over de afgelopen twee lesdagen, die best wel pittig waren voor mij. Het duurde even voor ik uit mijn ‘het is allemaal stom’-modus was om überhaupt een blog te kunnen schrijven. 😤 Vandaag wil ik het hebben over Hondentraining en Persoonlijke Groei, Van Onzekerheid naar Kracht

De eerste lesdag gingen we met de hele klas, dus acht medecursisten en acht andere honden, naar een mega tuincentrum met een kerstmarkt. Samen met Spirit ging ik heerlijk chill op pad in de veronderstelling dat het een makkie zou worden. Trainen in een tuincentrum of bouwmarkt is voor mij immers een echte “thuiswedstrijd”. Niets bleek minder waar. Na een rit met behoorlijk wat file gingen we maar net op tijd van start.

Ik raakte meteen gespannen door alle mensen en prikkels om me heen. 😬
Ik werd onzeker en probeerde de controle te houden. Spirit voelde me haarfijn aan en reageerde als een spiegel op mijn houding. Ze raakte verward en onzeker, waardoor ze als een soort van ongeleid projectiel door het tuincentrum ging. 🌀
We waren geen team meer. Nou ja, we hadden in ieder geval iets gemeen. We waren allebei de weg kwijt. 🙃Gelukkig zag een van de docentes dat het niet ging, en ze stelde voor om te stoppen. Ik was opgelucht, maar voelde me nog steeds verloren.

We gingen samen naar de auto, waar ik mijn hart luchtte en iets at om de middag door te komen. In de middag hadden we nog wat theorie en een nabespreking. Ik kreeg complimenten dat ik durfde toe te geven dat het niet lukte. En dat ik de juiste keuze maakte om te stoppen. Ik voelde me toch een beetje een mislukkeling. Maar wat er dus eigenlijk gebeurde is dat ik dacht dat ik al die prikkels wel aankon omdat ik me daar “vroeger”, dus voor dat ik in herstel was me überhaupt nooit bewust van was. 🤔

Nu ik in herstel ben mag ik terwijl ik me er bewust van ben leren dat ik ermee om kan gaan. En dat hoeft natuurlijk niet meteen perfect te lukken. 💪

Omdat de ervaring in het tuincentrum me de hele week parten heeft gespeeld, heb ik de tuincentrum oefening opnieuw gedaan. Deze keer in een veilige setting, samen met mijn vriendin.

Aangezien ik de lat voor mezelf best wat minder hoog mag leggen, besloot ik de volgende lesdag ook een andere hond mee te nemen. Maartje. 🐶 Maartje is onzeker, maar ook vrolijk en speels. Ze luistert goed en beheerst best veel commando’s.

De dag begon gelukkig lekker rustig met een terugblik op de vorige week en een uitleg over EHBO bij honden. Dat was wel interessant, maar niet nieuw voor mij.

Daarna gingen we individueel bij de docent een casus naspelen. Deze moest je zelf vantevoren schrijven. 🎭 Ik had sterk het gevoel dat ik een rol moest spelen, in plaats van dat de docent dat deed. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen of doen, en ik liep vast.

Hierbij vergat ik eigenlijk de belangrijkste les die ik in de afgelopen 17 maanden heb geleerd. Ik mag en kan gewoon mezelf zijn. Open, eerlijk en kwetsbaar. Want dat is uiteindelijk mijn grote kracht als ik mensen wil helpen door middel van honden, zoals ze mij ook hebben geholpen. 💪❤

Met de ervaringen uit de afgelopen twee lesdagen ga ik vol goede moed de volgende les in. 🚀 Ik weet dat ik de volgende les weer tegen dingen aan ga lopen, maar dat ik daar ook weer van mag leren.
Natuurlijk ga ik jullie ook weer vertellen hoe de volgende les gaat. Tot de volgende blog! 📝👋

Wil je mijn vorige blogs lezen, je vind ze in Deze categorie.