Verhaal van een baasje – Pip

Wij hadden al een hondje van Zalikas. Altijd via de app wat contact gehouden met Daniëlle, en ik volg Zalikas via FB.

Omdat wij wat vaker van huis waren, wilde wij heel graag nog een tweede hondje voor onze nog wat jonge Myla. Omdat we heel tevreden waren over de werkwijze van Zalikas hebben we toen besloten om een tweede hondje bij Zalikas te zoeken. Toen we keken op de site van Zalikas, zagen we een allerliefste puppy, waar we direct smoorverliefd op werden. Dit was Pippi, 3 maanden oud, en ze was nog in ‘de Shelter’ in Bulgarije. Wij bekeken de foto’s van het nest waar zij, met haar zusjes en broertjes in Animal Rescue Sofia in Bulgarije op dat moment verbleef. Pippi, ook toen Pippa genoemd, bleek toch echt onze favoriete meisjes pup op de site.

Ja en wat doe je dan, je appt dan rechtstreeks Daniëlle. Immers we hadden nog af en toe contact want ik stuurde haar, met een bepaalde regelmaat fotootjes van Myla, onze andere hond.

Helaas was ik no 5 op de wachtlijst voor Pippi. Enorm balen. Maar via de app liet Daniëlle weten dat de puppy’s uit het nest van moeder Maya op dat moment erg ziek waren en dat ze niet mee op het transport naar Nederland konden, dat weekend (18/19-8-2017). Ze hadden een longontsteking en kennelhoest in de shelter opgelopen na hun sterilisatie in Bulgarije.

Danielle appte dat zij wist wie wij waren en dat Myla het zo getroffen had bij ons. Ze zou bij eventuele annuleren van een meisjes pup uit dat nest aan mij denken. We hadden toen ook aangegeven om anders haar zusje Petya te willen adopteren. Hiervoor waren we toen no 2. Pippi/ Pippa en Petya wogen toen slechts 1.6 kilo. Wij gaven aan dat wij wel wilden wachten. Daniëlle vertelde mij hoe het kon gebeuren dat jonge hondjes toch ziek werden in een shelter. Wij hadden er alle begrip voor.

Om een heel lang verhaal kort te houden, kreeg ik via de app van Daniëlle te horen dat eerder geopteerde mensen de hondjes uit dat nest niet meer wilde adopteren omdat ze ziek waren. Verder hadden sommigen geannuleerd omdat ze al elders een hondje hadden kunnen krijgen. Dus na een paar weken geduld mochten we dan toch onze Pip (Pippi/Pippa) komen ophalen in Loerboek op vrijdag 8 september 2017 rond half 5 ’s middags. Pip was zo een lief hondje wat naar tederheid verlangde. Thuis in Purmerend konden we Pip direct los bij Myla laten. Ze zagen elkaar, accepteerde elkaar en na ruim 1.5 dag lagen ze te spelen met elkaar. Natuurlijk moesten we wel blijven opletten want Pip was zo superklein. Pip zat zonder onze aanwezigheid in de Bench.

Ook Pip was wel een heel blij en speels hondje en wilde graag bij je op schoot.

Helaas had Pip geen geweldige start qua gezondheid. Ze had de eerste dagen erge dunne ontlasting en last van veel kuchen. Eten was een ramp want ze schokte alles in 1x keer naar binnen. Rustig eten was er niet bij. Het kuchen bleef aanhouden. Honing met Tijm siroop gaf geen verbetering. Na een antibioticakuur was het kuchen over, maar erg zindelijk wilde ze maar niet worden. Zo waren we uit geweest, en zo deed ze het vervolgens 1 minuut later gewoon haar behoefde in de kamer.

De eerste dagen waren geen probleem in de bench want wij hadden al uit voorzorg haar een knuffel gegeven. Daarna was het ‘s nachts piepen vanwege dunne ontlasting. Als ik het niet hoorde lag de volgende dag om half 7 de bench geheel onder de dunne ontlasting. Ook bleef ze ontlasting van andere honden eten tijdens haar uitlaatbeurten. Na weken vers vlees e.d. te hebben gevoerd, en Myla haar oudere zusje ook ontlasting begon te eten, ben ik toch maar weer ander voer gaan geven. Volgens de dierenarts mistten ze iets in hun voeding. Ontlasting van andere honden eten stopte en Pip kreeg ook vaste ontlasting. Hoera dat vieze gedoe was over.

Helaas bleef Pip plassen in huis. Urine gepipetteerd van de vloer en bij de dierenarts laten onderzoeken. Er werd vaginisme gediagnostiseerd. Ze kreeg hiervoor een antibiotica kuurtje. Daarna ging het beter maar nog steeds niet zindelijk. 1 Jaar, na haar adoptie was ze qua plassen nog steeds niet zindelijk. Hopeloos werden we ervan. De eerste keer (en gelukkig ook de laatste keer) dat ik haar, geïrriteerd in haar bench gooide (wat voor haar altijd een veilige plek was, en geen straf) realiseerde ik mij dat ik verkeerd bezig was. Ik heb toen uiteindelijk contact gezocht met Daniëlle waarbij ik alles eerlijk opbiechtte.
Het advies om Pip meer in de bench te doen i.v.m. haar rust en haar cranberry capsules te geven heeft toen zijn vruchten af geworpen. Na ruim 1 jaar was Pip eindelijk zindelijk en heeft sindsdien niks meer in huis gedaan.

Pip is inmiddels 6.5 jaar en samen met Myla, nu 8,5 jaar oud, genieten ze samen bij ons van hun fantastische hondenleven. Vreemde honden buitenhuis vindt Pip maar niks. Binnenshuis is dat dan weer wel okay. Spelen doet ze alleen met Myla.

Inmiddels zijn al mijn volwassen dochters uitwonend. Maar Myla en Pip weten precies wanneer ze aankomen. Ze herkennen bekende geluiden van hun auto’s en loopjes en lopen dan naar de voordeur. Mijn dochter met hun partners (en ook andere bekenden die hier komen) worden dan uitbundig begroet.

Iedereen die hier binnen komt is erg dol op deze twee lieve hondjes, en willen Zalikas wederom hartelijk danken voor deze twee schatjes.