Verhaal van een baasje – Luna & Nova

Ons hondenavontuur

Het begon allemaal met de opmerking van mijn zoon dat hij wel heel graag een hond zou willen. Nu krijgen meer ouders te maken met deze vraag, maar ze krijgen waarschijnlijk niet zo snel die vraag van een inwonende zoon van 24 jaar. Hij wilde graag een beagle. Maar in 2020 wilde bijna heel Nederland een hond dus via een fokker lukte het niet. Toen kreeg hij het onzalige idee om bij Marktplaats te zoeken naar een beagle. Dat idee heeft hij na enige aandringen gelukkig los gelaten en hij is gaan zoeken bij het dierenasiel.

Daar waren wel honden, maar meestal Stafford-achtige honden en dat vond ik niet zo’n goed idee voor eerste hondenbezitters. Uiteindelijk leidde onze zoektocht ons naar Zalikas.

Op de website stond een hond – Laguna – die ons wel heel leuk leek. Na wat contact over en weer werden we uitgenodigd op zondag 19 juli 2020 naar Loerbeek te komen. En we waren niet de enige … Veel meer mensen als honden. Maar achteraf bleek dat wij als enige interesse hadden in Laguna (later Luna), maar Luna had geen interesse in ons 😊 Ze had een botje en dat was veel interessanter.

Na wat onderling beraad tussen Danielle, Eise en de vrijwilligers van Zalikas werd door hen besloten dat Luna met ons mee naar huis mocht.

Ik had nog een kort onderonsje met Jaenet die mij bezorgd vroeg of ik wel wist waar ik aan begon. Ze had nl. op de foto’s van mijn huis gezien dat ik vloerbedekking in de huiskamer had. Vloerbedekking en honden zijn geen goede combinatie. Ik verzekerde haar dat ik wist waar ik aan begon.

Wat we ons niet helemaal gerealiseerd hadden, was dat Luna een angstige hond was. Ze had natuurlijk tijd nodig om te wennen, maar ze was angstig. Voor mensen én dieren. Ze was naar ons toe ontzettend lief en ze ontdekte elke keer weer een nieuw ding, zoals na maanden eindelijk bij mij op de bank liggen als ik TV keek. Ze had haar eigen plekje in huis, tussen een grote stoel en het TV-meubel, zodat zij wel iedereen zag maar mensen niet gelijk haar zagen.
Uitlaten was een hele toer. Ze ging vreemde honden het liefst uit de weg. Dus ik heb wat omwegen gemaakt om haar uit te laten. Ze had na een flinke tijd wel twee hondenvrienden … een engelse bulldog en een golden retriever.

Toen Corona eindelijk overging naar een gewone griep bedacht ik me dat het goed zou zijn voor Luna om te werken aan meer zelfvertrouwen. Ik had in de buurt een leuke hondentrainer gevonden die voorstelde om een detectietraining (snuffeltraining) te gaan doen met Luna. De eerste training was met twee Hollandse herders en dat ging in één keer goed. En belangrijker nog, Luna vond het leuk.

Rond diezelfde tijd begon het me op te vallen dat Luna’s hele lijf bewoog als ze ademhaalde. Naar de dierenarts en gelijk doorgestuurd naar het medischcentrum Anicura in Rijswijk. Daar constateerde ze vocht bij de longen en ze hadden geen idee hoe het er kwam. Het vocht werd verwijderd in de hoop dat het daarmee opgelost zou zijn. Dat was jammer genoeg niet zo. Na twee weken was het vocht weer terug en werd Luna geopereerd. Via de app hebben we Danielle en Jaenet op de hoogte gehouden van de medische toestand van Luna.

Om kort te gaan … de operatie was geen succes. Luna was heel erg afgevallen en had sondevoeding omdat ze niet wilde eten bij Anicura. Ze is met sondevoeding terug naar huis gekomen, maar het vocht kwam weer terug. We hebben haar, ook weer in overleg met Danielle en Jeanet, moeten laten inslapen. Vreselijk! Ze was net drie jaar.

En  dan …. Dan ben je weer hondloos en ben je je hele ritme kwijt. Je loopt soms te mopperen als je je hond uit moet laten in het donker en de regen. Maar oh wat misten we Luna.

Doordat we haar zo miste, zijn we weer op de website van Zalikas gaan kijken. Corona-tijd was over en daarmee stonden er veel honden op de website. We vielen als een blok voor Beatrice – nu Nova. Een heel andere hond; jong, nog niet zindelijk en leek qua uiterlijk en qua gedrag helemaal niet op Luna. Na veel wikken en wegen hebben we contact opgenomen met Zalikas en voorzichtig gevraagd of we misschien Nova een leuk thuis zouden kunnen bieden. En ja hoor, weer in de auto gestapt richting het oosten van het land om te kijken of Nova ons ook zag zitten. Ze kwam nieuwsgierig kijken wie wij dan wel waren (samen met alle andere honden) en daarmee was ons lot bezegeld. We reden weer terug naar het westen van ons land inclusief Nova.

Vanaf de start werd duidelijk dat Nova van de wereld niet bang is ….. dat was even wennen. Niet meer omlopen, maar juist kennismaken met andere honden. Niet meer om mensen heen lopen, nee …. Nova wil aandacht en is nieuwsgierig.

Dat was vooral wennen toen we op een losloopveldje in de buurt bestormd werden door een Cane Corso (Nala) en iets meer op afstand door een Oudduitse herder (Beast). Ik moest even slikken, maar Nova vond het geweldig. Nala en Nova spelen sindsdien graag samen en dat kan niet wild genoeg gaan. Beast vindt zijn bal veel leuker. Eén keer haalde Nova het in haar hoofd om de bal te proberen af te pakken van Beast …… er volgde een waarschuwend gegrom …… ze probeerde het nog een keer ….. er volgde een vervaarlijk gegrom met tanden. Nova snapte het, liet haar buik zien en heeft nooit meer geprobeerd de bal af te pakken. Als Eise het gezien had, zou hij trotst geweest zijn op dit klasieke voorbeeld hoe honden met elkaar omgaan.

Nova is naar ons toe ook heel anders; wil graag dat je bij haar op de bank komt zitten om lekker tegen je aan de liggen. Loopt nieuwsgierig achter je aan om te zien wat je aan het doen bent. Ze slaapt graag op plekken waar wij zitten of heerlijk op de grond in het zonnetje. Kortom wij en ook Nova zijn heel gelukkig met elkaar. Alleen heel soms controleer ik nog of haar lijf niet heel erg beweegt als ze ademhaalt ……

PS @Jaenet …. De vloerbedekking leeft nog 😊

Janet en Jan Pieter