Trainen met een buitenlandse hond.
Trainen met een buitenlandse hond, hoe is dat nou. Daar wil ik graag wat over schrijven. In mijn huis wonen 6 honden. 5 daarvan komen uit het buitenland. Met 2 van deze buitenlanders (en de Nederlander) ga ik elke week trainen. Deze 2 buitenlandse honden verschillen van elkaar als dag en nacht. Dit stuk gaat over mijn ervaringen, met mijn honden. Trainen is voor iedere hond anders. Het is dan ook belangrijk, dat je kijkt naar wat jouw hond aan kan.
Maxx, mijn nu bijna 3jarige jonge vent is een vrolijk enthousiast blij ei. Hij vindt alles leuk, iedereen gezellig, is vrijwel nergens bang voor, en niet gauw onder de indruk van een nieuwe uitdaging. Het kan hem al snel niet gek genoeg gaan. Van de basis van zit af en blijf, tot het springen over hindernissen, lopen door tunnels en zelfs, jawel, het rollen op een skateboard!
Maxx was de eerste hond die ik meenam naar deze hondenschool. Omdat hij relatief ongecompliceerd is, was hij een veilig “proefkonijn”. Ik vond het belangrijk om eerst te kijken wat op deze hondenschool de werkwijze is, en of dit past bij mij, en mijn honden.
De andere hond waar ik mee ga trainen is Donna. Een prachtige volwassen dame van inmiddels alweer 6 jaar. Donna valt in de categorie angsthond. Nieuwe dingen vindt zij heel spannend. Nieuwe uitdagingen worden argwanend bekeken, en het kost veel tijd en geduld om haar ervan te overtuigen dat een simpele hoepel je heus niet op eet.
Trainen met haar is dan ook een uitdaging. Dit bedoel ik niet negatief. Donna gaat namelijk heel graag mee naar de hondenschool. Ze vindt het superleuk om samen te werken, maar ze kan het ook ontzettend lastig vinden. De simpele basis dingetjes als zit af en blijf dat kan ze wel. Dit is voor haar “veilig”, omdat er geen attributen bij komen kijken. Maar al die andere gekke dingen, die doet ze niet zomaar.
Het resultaat
Afgelopen week leerde zij dat die hoepel, die ik even hiervoor al benoemde, inderdaad niet zo eng is als zij dacht. Ze liep er voor het eerst doorheen. Waar ik dit bij Maxx normaal vind, hebben we dit resultaat met haar uitbundig gevierd. Weken duurde het voor ze zelfs maar in de buurt van de hoepel durfde te komen. Nog een paar weken tot zij zo ver was dat zij haar kop erdoor stak. En ineens viel het kwartje en schoot ze er doorheen. Keek achterom en dacht, hee. Ik leef nog! Ze is dan enorm trots op zichzelf dat het haar toch gelukt is, en natuurlijk ben ik ook enorm trots op haar! Niet per se omdat het haar gelukt is (ook wel natuurlijk!) maar vooral omdat zij, samen met mij, toch iedere keer weer die uitdaging aan durft.
Elke les zie ik haar groeien. Doordat zij dingen doet die zij al kan, maar ook omdat zij soms over haar eigen (angst)grenzen heen gaat en dingen doet die zij voorheen nooit durfde. Zo zie je maar weer, je hond is nooit te oud om te leren! Wel is het hierbij enorm belangrijk dat de training aansluit op wat je hond aankan, en dat de hondenschool je serieus neemt. Twijfel je, of moet je dingen doen die je niet bevallen, ga dan alsjeblieft naar een andere hondenschool.
Elke hond verdient het om op een positieve wijze te trainen, en niet gedwongen te worden. Donna nam ik pas mee, toen ik zeker wist dat er met respect voor haar angsten getraind kon worden. Elke les leert zij weer bij, en dit heeft ook effect op de rest van haar leven. Trainen met een buitenlandse hond kan een uitdaging zijn, maar het is het absoluut waard.
ps. het witte kastje dat te zien is op het tuig van zowel Maxx als Donna is een tractive gps tracker. Een gps-tracker voorkomt niet dat je hond weg loopt, maar ze zijn in ieder geval dan nog terug te vinden mocht er wat gebeuren.
Mooi verhaal.
Fijn dat je zo’n goede hondenschool gevonden hebt
Gaaf hoor echt goed van jou super veel geduld heb jij. Topper
Super dat je zo lekker met ze kunt trainen. Wij hebben twee honden via Zalikas en genieten iedere dag van ze.
Met Lobster onze oudste (3 jaar) zijn wij vrij snel gestart met praktijkspeuren omdat Lobster als pup nogal moeite met een half uurtje alleen thuis blijven (bijv. om de boodschappen te doen) en hij was bang voor mannen. Eveneens het doen van intelligentiespelletjes heeft hem enorm geholpen. De Agility ben ik gestopt omdat ik vooral zelf over en door de hindernissen ging en Lobster rustig ging zitten kijken ;-). Canitrail doen we nog om ons beiden fit te houden, Lobster is een gezelligheidshandloper en niet heel sportief aangelegd.
Lobster kan ik nu midden op het schoolplein zetten tussen de kinderen en hij is dan in de zevende hemel. En daar waar hij bang was voor mannen is hij nu stapelgek op onze buurmannen (waarschijnlijk ook door het stukje brood dat hij af en toe kreeg).
Met Jetta (1,5 jaar) zijn we ook begonnen met praktijkspeuren en gek genoeg vindt zij het vooral leuk om door het bos te rennen. Het speuren met haar neus hoeft voor haar niet perse. Daarentegen combineren we nu canitrail (inmiddels loopt zij met gemak 11 km) met coördinatie/balanstraining en dat maakt haar een stuk zekerder van zichtzelf. Ze is super vrolijk, bizar energiek en sportief, maar erg onderdanig in combinatie met veel sensitiviteit en we hopen dat de trainingen bijdragen aan een rustiger koppie.
Wat ik mij wel afvraag of dat ‘buitenlands’ echt iets is dat effect heeft op een hond of dat trainen met een hond überhaupt gewoon leuk en goed is. Bij ons in het dorp hebben we veel honden die in NL zijn geboren of uit een NL asiel komen. Je ziet bij ons in het dorp met name honden met uitdagingen waar de baasjes geen zin hebben om te trainen ongeacht waar ze vandaan komen. Hoe zien jullie dit?
Hoi Janneke,
Wat een leuke reactie, bedankt. Om je vraag te beantwoorden. Buitenlander zijn kan effect hebben op je hond, maar het hoeft niet. Zoals ik hierboven ook al schrijf heeft Maxx eigenlijk geen issues en is gewoon een leuke, trainbare hond, vergelijkbaar met de gemiddelde Nederlandse normale hond. Regelmatig hebben buitenlandse honden wat angst issues. Hiermee aan de slag gaan is natuurlijk voor de hond, en ook voor jezelf, wel erg prettig.
Dat mensen regelmatig niet trainen met een hond met issues, daar hebben we zeker wel een mening over, maarja. Je kan mensen nou eenmaal niet dwingen. Natuurlijk zou het beter zijn om te werken aan je hond en zijn gedrag, maar niet iedereen heeft daar zin in, helaas.