Verhaal van een baasje – Yara

Je wil een hond? Leuk! Het is voor het hondenleven lang, he? En elke dag. Het liefst toch zeker wel twee keer een uur en nog twee kleinere rondjes. Een pup wordt groot, is dan nog steeds leuk maar wil je ‘m nog wel als ie niet meer ‘oooozooo cutie’ is? Het is ook af en toe dat ene drankje laten staan en op tijd naar huis gaan tijdens een gezellige avond. Het is dus ook je hondenkind wanneer er kindjes komen of juist uit huis gaan. Een buitenlandse/geredde hond? Dat is alles en nog meer wat ik al noemde met vaak een stressvol en/of trauma gerelateerd verleden.

Het is een hond met een andere taal. Vergeet dit alsjeblieft niet. Denk na voordat je een hond neemt. Het is niet altijd alleen maar leuk, het is niet altijd makkelijk, maar de hond is het wel elke seconde waard! Ben je nu nog steeds enthousiast? Top! Dan is Zalikas zeer zeker een geschikt adres om daar te gaan voor ‘adopt don’t shop’! Ga opzoek naar een leuk hondje die bij jou/jullie past en geef een viervoeter het leven dat ‘ie verdient!

Onze wensen

Wij zijn bij Zalikas terecht gekomen omdat we graag een hond wilden. We wilden graag een wat oudere hond of een ‘herplaatser’ omdat deze vaak minder kans hebben op een gouden mandje. Daarbij staat ons leven niet ineens een paar weken stil zodra we een hond in huis zouden nemen, dus het moest wel een hond zijn die in ons werkende leven past. Dit betekende dat we een hond zochten die rustig is in huis, al zindelijk was en ook alleen thuis kon zijn. Dat ze buiten nog wat sturing nodig had en natuurlijk weer moest wennen, vonden we niet erg.

Via wat zoeken en vergelijken, vonden we Zalikas en zagen verschillende hondjes die ons ‘op het plaatje en qua tekst’ aanspraken. We reageerden er op eentje, maar gaven in het intakeformulier aan dat we open stonden voor andere honden die zij – immers kennen zij de honden in het echt – aan ons zouden matchen op basis van onze ‘wensen’ en hun kunde. Al snel kregen we reactie en mochten we langskomen om kennis te maken met het betreffende hondje.

De kennismaking

Daniëlle legt met geduld en duidelijkheid hun werkwijze uit en is ook heel helder in wat voor hen belangrijk is: het welzijn van de hond en dus een goed thuis! Er was een klik met het hondje, dus werd er een huisbezoek gepland. Hierbij wordt er gekeken hoe je woont en wat mogelijke gevaren voor de hond zouden zijn (giftige planten, geen hek om een tuin, etc.). Echter bleek toch dit hondje minder goed bij ons te passen dan gedacht. Er werd met ons meegedacht en we werden gebeld dat er een herplaatser kwam die wellicht beter bij ons zou passen.

Nieuwsgierig als we waren, gingen we twee dagen later weer terug om naar deze hond te kijken. En daar was ze: onze Yara, al wisten we dat toen nog niet. Het beestje was mega bang, vond alles spannend en ik denk dat je je het beste voor je kunt zien als een verstarde zeester die graag terug ging naar de bodem van de zee om ongezien daar te gaan liggen. Maar! Ze reageerde wel. Er was dus een klik. We mochten een rondje met haar lopen (met goede tips en instructies) en zo werd Yara die dag onderdeel van ons gezin.

En daar begint het nieuwe avontuur. Een Bulgaars hondje, nog net geen 1 jaar oud, als pup naar Nederland gehaald, al bij een ander gezin gewoond, toch afstand van moeten doen vanwege persoonlijke omstandigheden en dan weer van die nieuwe gezichten… arm beest. Maar ‘het is okay, Yara, echt! We zullen je alles geven wat je nodig hebt.’ En eigenlijk is dat alleen maar: rust, regelmaat, eten, een lekkere wandeling en liefde met aandacht op maat.

De thuiskomst

We namen Yara mee naar huis, het huis en wij/onze situatie waren immers al ‘goed gekeurd’ en kregen van Zalikas tips en informatie mee. Daarnaast krijg je een eigen groepsapp waar je al je vragen en opmerkingen in kunt delen. Uiteindelijk komt het allemaal neer op dat je doet wat binnen jouw/jullie huishouden past en wat aansluit bij de hond. Dus het is gewoon werken op maat. Maar een aantal dingen is essentieel: rust, regelmaat, doe een tuig om (als ze schrikken en de halsband vliegt af, ben je je hond kwijt) en zet het menselijke ‘ah wat lief, ik wil de hond aaien, kom maar, het is goed zo, hier, af, lig, naast, ik ben zo terug maar dan tot zo en blijf wel lief en niet op de bank’ uit. Alsjeblieft.

Zo’n hond is nieuw. De omgeving is onbekend. Prikkels krijgen ze al in overvloed door alle geuren en geluiden. En onze taal begrijpen ze niet; nog niet. Dat komt wel. Je lichaamstaal en hen vertrouwen geven, is echt the key. En tsja, daarvoor hebben we wat geduld nodig.

Een collage van de eerste periode van Yara

Hoe begeleid je je nieuwe hond

Biedt een hond rust en regelmaat! Beeld je in dat je als mens in een nieuwe omgeving komt. Je kunt dan, door middel van taal, nog veel uitleggen en uitgelegd krijgen. Een hond kan dit niet. Zet het menselijke ego opzij en laat de hond op eigen tempo aan dingen wennen. Ook hier geldt: niet alsmaar praten in ‘onze rare mensentaal’, maar wees duidelijk. Korte, zelfde commando’s, rustige lichaamshouding en structuur! Hierbij helpen de tips van Zalikas echt. Ookal vond ik ze als mens minder leuk.

Ik wilde graag allemaal verschillende bossen en stranden afstruinen met onze hond. Maar nee, in het begin is hetzelfde rondje zodat de plek vertrouwd raakt, echt belangrijk. In het begin is een korte lijn, zodat de hond niet het gevoel heeft dat ie de roedel moet leiden zonder dit te kunnen, essentieel. En een tuig, doe die echt om!

Al die tips van Zalikas zijn echt waardevol en nuttig. Maar je moet het zelf de tijd geven die je hond nodig heeft. Yara heeft vanaf dag 1 haar bench en we halen die niet weg. In het begin deden we deze zeker op gezette tijden dicht zodat ze zich veilig kon voelen en echt tot rust kon komen. Nu staat ie dag en nacht open, maar ze slaapt er nog steeds graag in. Wanneer ze iets spannend vindt, bijvoorbeeld visite, gaat zij naar haar plaats, ze kan dan op afstand ruiken en kennis maken en wanneer zij er klaar voor is, mag ze komen snuffelen, maar het hoeft niet.

Als ze iets aan het ontdekken zijn, laat hen dat dan doen op hun eigen tempo en manier. Ga niet ‘oh goed zo’ en hele zinnen ‘ratelen’, want zij snappen deze taal niet. Zij zullen eerder twijfelen aan of ze door mogen gaan en zo onderbreek je dus hun positieve nieuwe ontdekking. Wanneer Yara iets ‘nieuws’ deed (wat ook mocht), bijvoorbeeld over de rotsen aan het water lopen, bleven wij rustig er bij staan, keken wat ze deed en verder niets. Als ze dan naar ons keek, keken we rustig over haar heen zodat ze zich niet ‘aangevallen’ voelde. Wanneer ze echt onzeker werd, haalden we haar bij ons en gaven haar een aai of  gingen we even met een stok spelen; uit de spanning halen.

De toekomst

Yara is nog steeds aan het leren, terwijl wij haar nu ruim een jaar hebben. Wij zoeken nog steeds naar wat we voor haar, en vooral met haar, beter kunnen doen om angsten te overwinnen. Maar we snappen ook dat dit tijd nodig heeft en dat sommige dingen voor haar wellicht wel altijd spannend blijven, we weten namelijk niet wat het eerste jaar van haar leven gebeurd is. Wat we wél weten is dat ze bij ons veilig is. Dat zien we aan haar groei van het afgelopen jaar. Ze vindt nieuwe mensen spannend, maar ze knuffelt graag met ons. Ze heeft al zoveel stappen gezet en wij lopen op haar tempo mee. Voor ons uit mag ze ontdekken op haar tempo, maar naast ons loopt ze op een veilige plek en dat weet ze.

En verder, lieve mensen, geniet van en met je hond. Volg een cursus. Dit is leuk voor je hond, goed voor jullie band en geeft jou als baas handige tips. Maar doe het gedoseerd en dus niet allemaal tegelijk. Denk goed na waar je aan begint en durf te vragen. Zalikas kan je antwoorden geven en voor hen is het hun missie om de honden een veilige en liefdevol mand te bieden en vooral een forever home.

Vertrouw op hun ervaring, luister naar hun advies en wees kritisch naar jezelf. Sta open voor een hondje met een ‘gebruiksaanwijzing’, want eigenlijk heeft die hond je juist zo hard nodig. Zalikas zal je helpen, maar jij moet het zelf doen. En alles wat je daarvoor nodig hebt is: JA, ik wil een hond. JA, ik kan daar zorg voor dragen. JA, ik weet wat hierbij komt kijken. En JA, bij mij mag de hond tot het einde zijn.

Een collage van foto’s van Yara alweer 1 jaar bij ons