Verhaal van een baasje – Myla

Half augustus 2015 zagen wij een schattig hondje van een paar weekjes oud in een advertentie op Marktplaats. Na contact met Zalikas gingen mijn jongste dochter en ik, op zaterdag 29 augustus 2015 Myla bekijken in Loerbeek. We hadden een optie op een hondje.

Vancy uit het V- nest, zoals ze toen nog heette, was die zaterdagochtend aangekomen uit Roemenië. Aangekomen in Loerbeek bekeken we alle hondjes met onze specifieke aandacht voor ‘Vancy’. Het was die zaterdag erg druk in Loerbeek i.v.m. ‘een open dag’ voor alle hondjes. Vancy (heet nu al meer dan 8 jaar Myla) was een hondje wat wegkroop voor iedereen onder de stoel van Danielle.

Mijn dochter en ik hadden al snel in de gaten dat we haar niet te veel moesten pushen om bij ons te komen. Uiteraard hadden we lekkernijen meegenomen om haar te lokken. En zo kwam ze ook af en toe naar ons toe voor een lekkernij.

We zijn die ochtend door de keuring van Daniëlle gekomen, want ze moest wel ff kijken of wij ‘een match waren’ met Vancy J. Gelukkig was Vancy al voor ons gereserveerd en waren wij een goede match voor Vancy. Er was namelijk veel belangstelling voor Vancy. Meer mensen die naar de open dag van Zalikas waren gekomen werden spontaan verliefd op onze Myla. De adoptiepapieren werden geregeld, en wij mochten haar meenemen. Een lange terugreis naar Purmerend volgde voor haar, al bibberend op de schoot van mijn dochter.

Thuis was Myla direct gelukkig en speelde met alles wat los of vast zat. Alleen in de bench voelde Myla zich niet fijn. Op advies van Danielle hebben we een knuffel gekocht, die meeging in de bench. Zij zag dit als haar vriendinnetje en het huilen, wat ze in de bench deed, was direct over.

Na een paar dagen kreeg Myla een kuchje dat al snel overging in paniekerig hoesten. Na appen met Daniëlle zijn wij haar antibiotica, via een dierenarts gaan geven. Maar voor de rest was het een vrolijk hondje dat ook graag bij ons op schoot wilde.

Na een paar weken kreeg ze helaas een grote tumor op haar voorpootje. Deze hebben we weg laten halen en het bleek gelukkig een goedaardige tumor te zijn. Vorig jaar hebben we nogmaals een goedaardige vetbult bij haar weg laten halen.

Myla is nu 8.5 jaar oud en is nog steeds enorm enthousiast als er mensen binnenkomen, ze vindt iedereen leuk en wilt graag alle aandacht van de visite. Ook vindt Myla alle andere honden erg leuk. Zowel buiten als binnen. Maar het allerliefst lig ze de hele avond, als een baby, op mijn schoot tegen mij aan, met haar vier pootjes omhoog. Ze likt je, tot vervelens aan toe, je helemaal schoon.

Ze is een heel braaf hondje en kan heel goed luisteren en aangeven als ze iets wilt. Myla blaft dan binnensmonds en blijft dan druk om je heen lopen. Ze leidt je dan in de richting naar datgene wat ze wilt of bedoelt.

Zo kwam ze vorige week druk bij mij, naast de bank, binnensmonds blaffen en ronddraaien. Toen ik eindelijk opstond liep ze richting de woonkamerdeur. Ik zei toen: ”nee hoor we zijn net uit geweest” en ging weer zitten. Ze bleef maar aandacht vragen totdat ik uiteindelijk maar weer opstond. Ze liep weer naar de woonkamerdeur, die ik uiteindelijk dan toch maar openende. Ik verwachtte dat ze naar de voordeur zou lopen omdat ze misschien toch nog moest plassen.

Echter liep ze naar de waterbak in de hal. De waterbak in de woonkamer bleek helemaal leeg te zijn. Zij weet dat er altijd een tweede bak water in de voorhal staat. Ze had gewoon dorst. Hoe dom van mij….

We zijn erg dol op haar. Zij is echt een lieverdje. Heel af en toe heeft ze nog zo een paniekerige hoestbui. Volgens de dierenarts is dit een overblijfsel van kennelhoest. Dit komt vaker voor bij hondjes die kennelhoest hebben gehad en is geheel onschuldig.

Wij zijn Zalikas nog steeds erg dankbaar voor dit lieve hondje. We hopen nog jaren van haar te mogen genieten