Hoe ik vrijwilliger werd bij Zalikas

/0 Reacties/in /door

Al een aantal jaar ben ik werkzaam als vrijwilliger bij Zalikas. Ook ben ik 3 jaar gastgezin geweest voor met name herplaatsers. Hoe dit zo gekomen is, en hoe mijn Zalikas honden bij mij zijn gekomen, lees je in mijn blogs.

Vrijwilligers gezocht

Een tijdje na de thuiskomst van Donna, staat er op de Zalikas facebook groep, een oproep voor vrijwilligers. Er word gezocht naar vrijwilligers die willen helpen met het plaatsen van advertenties voor honden. Alles kan gedaan worden vanuit huis. Dit lijkt mij wel wat. Ik heb gereageerd op dit bericht, en werd al snel in de groep opgenomen als vrijwilliger. In het begin is mijn taak simpel. Ik vernieuw de advertenties op Marktplaats, pas soms de tekst wat aan en voegde nieuwe foto’s toe.

Na een poosje word mij gevraagd mijn taken uit te breiden, en ook de andere websites bij te gaan houden. Aangezien dit een natuurlijk vervolg lijkt, heb ik hier in toegestemd. Ik krijg de andere plaatsingswebsites onder mijn hoede. Er voor zorgen dat de honden online komen, soms de teksten schrijven, foto’s sorteren, het hoort er allemaal bij. In die tijd hadden we nog een ruim aantal websites om onze honden op te adverteren, dus het was soms best een grote klus.

Uitbreiding van de taken.

Nog weer later word mij gevraagd of ik het leuk zou vinden eens te komen helpen bij een kennismakingsdag. Extra handjes zijn ten slotte altijd welkom. Ik had op dat moment net mijn rijbewijs gehaald, dus was dit mogelijk. De eerste keer komen helpen op zo’n grootschalige dag vond ik enorm spannend. Ik had weinig idee van wat er verwacht werd van mij, en het was erg overweldigend. Gelukkig word ik door een van de andere vrijwilligers onder de hoede genomen, en word mij redelijk uitgelegd wat ik moest doen. Daarna ging ik regelmatig helpen op deze dagen.

Met het vertrek van andere vrijwilligers kreeg ik er steeds meer taken bij. Een vaste basis blijft natuurlijk de websites, maar daarnaast help ik regelmatig op kennismakingsdagen, help met het organiseren van het transport, en regel een groot deel van de administratie. Ook schrijf ik inmiddels voornamelijk zelf de teksten voor de honden. Uiteraard met input vanuit de gastgezinnen. Ook het bijhouden van een deel van de mails behoort tot mijn taken.

Gastgezin worden

Aangezien ik inmiddels al een poosje tot de vaste kern behoorde, en betrouwbaar gebleken was, werd mij gevraagd gastgezin te worden voor een angstig hondje. De voorkeur was om haar te verplaatsen vanuit de opvang waar zij zat, omdat zij meer contact en sturing nodig had dan zij daar kon krijgen.


Door mijn ervaring met zowel de angsten van Elba als Donna, en omdat dit hondje qua karakter erg op Donna lijkt, heb ik hier in toegestemd. En zo werd ik gastgezin. Eerst eenmalig, maar al snel volgden er meer hondjes. Zo ben ik ruim 3 jaar gastgezin geweest.
Een enkele keer vang ik pups op van het transport, maar meestal ligt mijn focus op de herplaatsers. Hondjes die om wat voor reden dan ook weg moeten bij hun huidige baasje, en waarvan de baasjes ze niet kunnen houden tot een nieuwe plaatsing.

Ik ben nooit echt gestopt met opvangen, maar mijn huidige gasthond verblijft inmiddels ruim 2 jaar bij mij en lijkt niet van plan te zijn te vertrekken. Om die reden heb ik helaas geen mogelijkheid meer op om te vangen. Ook bestaat mijn gezin inmiddels uit 5 eigen honden, wat het opvangen ook lastiger maakt. Een hond moet zo’n roedel wel aan kunnen. Ook hebben we in ons gezin nog katten. Mijn eigen honden vinden dit gezellig, maar niet elke opvanger kan dit aan.

In de volgende blog zal ik meer schrijven over hoe mijn andere 2 Zalikas honden bij mij gekomen zijn. Wil je meer lezen over mijn opvang hond, lees dan de blogs over Bennie!

Alle honden die bij mij in de opvang zijn geweest.

Opvanghond Bennie, en hoe het verder ging.

/0 Reacties/in , /door

Het verhaal van opvanghond Bennie. Het vervolg, en hoe het verder ging met zijn oog. Bennie kwam in maart 2021 bij mij in de opvang.

Zoals in het vorige stukje te lezen is, gingen we met Bennie naar de oogarts voor zijn oogprobleem. De oogarts schreef nieuwe medicatie voor, maar gaf ook al aan dat hij verwachtte dat dit niet succesvol zou zijn. De enige optie die dan nog overbleef, was verwijdering van het slechtste oog.

De medicatie gaven we een maand de kans, na die tijd moesten we terugkomen. Bij de controle afspraak bleek de oogdruk in het rechteroog zodanig hoog te zijn, dat hij sowieso volledig blind was in dit oog. Ook had hij hier veel pijn aan. (Uiteraard kreeg hij al sinds de eerste afspraak pijnmedicatie, de oogdruk was toen ook al te hoog).

In overleg met de oogarts maakten we een afspraak voor verwijdering van het oog. Spannend natuurlijk, want het is een grote operatie. Toch maakte ik me niet al te veel zorgen. In het verleden had ik al eens een kat laten opereren met hetzelfde probleem, ik wist dus wat ik kon verwachten.

Bennie moest ’s ochtends gebracht worden, nuchter uiteraard. De operatie was succesvol, en Bennie mocht ’s middags weer mee naar huis. Met zijn half kaalgeschoren hoofd en alle hechtingen zag hij er niet heel aantrekkelijk uit, maar het was heel duidelijk te merken dat hij een stuk minder pijn had. Deels door de pijnstillers die hij gekregen had, maar ook omdat het oog wat hem zo veel pijn deed, nu eindelijk weg was.

Het opknappen was even een pittige uitdaging de eerste paar dagen. Door de pijnstilling die hij kreeg was hij misselijk, en hem weer aan het eten krijgen was even lastig. In overleg met de dierenarts kreeg hij iets tegen de misselijkheid, daarna ging het gelukkig beter.

Na een week werden de eerste hechtingen verwijderd, en nog een week later mocht ook de rest van de hechtingen eruit. Zijn haar begon al vlot weer aan te groeien, en inmiddels zie je bijna niet meer dat hij een oogje mist.

Zijn andere oog is, mede door de oogdruppels die hij 3x per dag krijgt, volledig onder controle qua oogdruk. Deze medicatie zal hij de rest van zijn leven moeten krijgen. Hij vindt dit gelukkig totaal geen probleem, en werkt netjes mee. Doordat de oogdruk onder controle is, heeft hij geen pijn aan dit oog en kan er gewoon goed mee zien. Hij redt zich dan ook prima met een oog.

Foto’s van Bennie, vanaf vlak na zijn operatie en het genezingsproces.

Bennie is inmiddels ruim 2 jaar bij mij in de opvang. Zijn gedrag is, door duidelijke sturing, flink verbeterd. Hij kan nog steeds niet met kinderen maar valt niet meer naar ze uit op straat. Ook in huis is zijn gedrag veranderd. Visite ontvangen is geen probleem meer, mits hij hierbij sturing krijgt. Hij vind het heerlijk om in zijn bench te liggen, en is dan ook rustig. Wel merken we steeds meer dat het leven in een drukke roedel niet zo goed bij hem past. Om die reden is hij ook nog steeds op zoek naar een permanent baasje. Wilt u Bennie een kans geven? Je vind zijn pagina hier!

Opvanghond Bennie, het begin

/0 Reacties/in , /door

Het verhaal van opvanghond Bennie, (en zijn broertje Rolo), en hoe het allemaal begon. Bennie en Rolo kwamen in maart 2021 gezamelijk in de opvang.

Ruim 2 jaar geleden werd er een aanvraag ingediend voor de herplaatsing van Bennie en zijn broertje Rolo. Beide heren hebben een pittig karakter, en Bennie heeft medische problematiek. Daarnaast heeft hij het kind des huizes gebeten. Hun gezin kon beide honden niet langer de begeleiding bieden die zij nodig hadden.

Ik ben de mannen op gaan halen bij hun baasje. Dat de heren visite op dat moment niet zo geslaagd vonden, werd gelijk duidelijk toen ik binnenkwam. Ze gromden en stonden met ontblootte tanden bij mijn been. Na een verzoek aan hun baasjes om ze even weg te sturen, keerde de rust terug. De heren volledig negeren werkte het beste, en uiteindelijk kwamen beide uit zichzelf even snuffelen. Na alles besproken te hebben met zijn baasje, gingen Bennie en Rolo met mij mee naar huis.

Thuis hebben ze kennis gemaakt met mijn honden, en hebben we even heel duidelijk de regels uitgelegd aan de heren. Je kon daarbij goed aan ze merken dat de basis er wel was, maar dat dit niet onderhouden was. Dit gaf het gezin ook aan, zij hadden geen tijd om goed met hen te trainen, iets wat ze wel nodig hadden.

Bennie wende al snel en trok erg naar mijn oudste teef. Zij konden het al gauw goed vinden samen, en waren een leuk duo om samen uit te laten.

Ook Rolo was snel gewend. We merkten al gauw aan hem dat hij het best even leuk vond met een aantal honden in huis, maar dat het hem ook al snel te druk werd. Regelmatig gaf hij aan dat hij liever in de hal wilde liggen, waar de andere honden niet konden komen. Dit vonden we uiteraard prima, dus lag hij lekker in de hal.

Met beide mannen werd positief getraind, vooral op het gebied van zelfbeheersing en je beschaafd gedragen. Het is prima om een mening te hebben, beide heren zijn bijvoorbeeld waaks. Geen probleem, maar je moet wel stoppen met blaffen als ik dat zeg. Daarnaast vind ik het fijn als je de visite gewoon binnen laat, en niet op eet.

Rolo pakte zijn training vlot op, en er was dan ook al relatief snel interesse in hem. Met ongeveer een half jaar is hij geplaatst.  Nu lekker als enige hond, maar wel samen met 2 katten. Dit vind hij helemaal prima. Hij was vanuit zijn vorige baasje al gewend aan een kat, en ook bij mij leefde hij samen met katten.

Vanwege zijn medische problemen, gingen we in de beginperiode met Bennie naar de oogspecialist. Van het baasje hadden we al te horen gekregen dat Bennie verhoogde oogdruk heeft, en dat deze slecht onder controle te krijgen was. Na controle bij de oogarts bleek dit absoluut waar te zijn. Zijn medicatie is veranderd om het nog een laatste kans te geven, maar de oogarts zag het niet hoopvol in. Het advies was dan ook om zijn oog te laten verwijderen.

Naast zijn oogprobleem, heeft Bennie ook een voedsel allergie. Bij zijn vorige baasje kreeg hij dieet brokken, maar deze wilde hij bij mij niet eten. Ik heb hem over gezet op vers vlees, en dit gaat tot op heden erg goed. Hij krijgt de variant met Vis, hier heeft hij geen reactie op.

Hoe het verder afgelopen is met Bennie zijn oog lees je natuurlijk in de volgend blog.

Foto’s van Rolo bij mij in de opvang.